Westkust, Kaikoura en Wellington

4 november
Het leek een zonnige dag te worden en zijn we eerst naar de kust gereden, naar Gillespies Beach. Daar was in het verleden een gouddelvers stadje. Nu vindt je er alleen nog de resten van. Een begraafplaats met oude grafstenen en een verroeste baggerschuit waarmee ze de grond uitgegraven hebben om deze vervolgens te zeven op goudklompjes.
Verder loopt van daar uit een wandelpad langs de kust naar een zeehonden kolonie. Na een half uur lopen bleek dat we niet verder konden omdat het hoog water was. Wij dus weer terug. Overigens wel een lekker wandelingetje voor de vroege morgen en gelijk lekker uitgewaaid met een heerlijk zonnetje.

Terug bij de auto weer op pad naar de Franz Josef Gletsjer, vernoemd naar de Oostenrijkse keizer. Helaas was het weer gaan regenen en ben ik in mijn eentje een stukje naar boven geklauterd om een plaatje te schieten van de gletsjer die overigens ook maar matig zichtbaar was.
Daarna weer door, eerst langs de kust naar het noorden en daarna bij Kumara Junction het binnenland in naar Arthur's Pass. Uiteindelijk zijn we gestopt in Jacksons op een camping. Daar zijn we snel de keuken ingedoken in de hoop een beetje op te warmen, want het was weer knap koud geworden en de hele tijd regende het. De houtkachel stond echter helaas uit omdat, zoals de eigenaresse aangaf, het zomerseizoen was begonnen. Van dat laatste was helaas niet zoveel te merken, maar ja de kalender gaf dat aan hè, dus warme kleertjes aan.
We kregen nog als advies mee om s'avonds in het donker een eindje een bospaadje te volgen want daar kon je glimwormen zien. Wel zaklamp mee, maar dan met een rood, doorzichtig papiertje er overheen.
Met een beetje geluk konden we ook Kiwi's tegenkomen.
Wij dus na het eten op pad door een stikdonker, glibberig nat bos, over stromende beekjes met gladde keien. En dan ook nog steil omhoog. Maar onze moeite werd beloond. Op een bepaald punt zaten zeker wel 30 glimwurmpjes hun licht te verstrooien. Kleine groene stipjes in de duisternis. Maar geen Kiwi's, en al waren ze er geweest, dan hadden we ze nog niet gezien omdat het stikdonker was.
Daarna maar snel in bed gedoken om op te warmen.

5 november
Op naar Arthur's Pass door een wat mistige omgeving. Het had de hele nacht doorgeregend en dat steeg s'morgens op als damp. Wel een mooi gezicht al die mistslierten in de bergen. En in de loop van de dag werd het weer steeds beter. Zonnetje er bij en zelfs de besneeuwde bergtoppen werden af en toe zichtbaar.
Onderweg kwamen we een bizar hotel tegen, het Otira Stagecoach Hotel. Zoals de naam al aangeeft was dit in het verleden de stopplaats voor de postkoetsen. Nu is het volgestopt met antiek. Je kijkt je ogen uit, opgezette dieren, oude porseleinen wc potten, fietsen. Noem maar op en het was er.

Boven op de pas gestopt op een parkeerplaats waar we vrolijk werden begroet door een Kea, de ons inmiddels welbekende bergpapegaai die alles sloopt. Na wat pogingen kreeg ik hem eindelijk zover om hem weg te laten vliegen en kon daarna een paar mooie foto's van hem maken in de vlucht. Aan de onderkant hebben zijn vleugels namelijk een prachtige rode kleur.

Een kleine 30km verder kwamen we bij Cave Stream, een riviertje dat dwars door een grot liep van 300 meter. Wij zagen al mensen rondlopen in surfpakken, maar begrepen eerst niet waar dat voor was. Het bleek dat je door de grot kon klauteren, maar dan moest je, af en toe kruipend, door het water van de rivier. Niet gedaan dus, maar wel beide ingangen bekeken. Weer een mooi stukje Nieuw Zeelandse natuur.

Na een paar kilometer kwamen we alweer bij een volgend punt, Castle Hills. Dit bestaat uit een reeks uitgesleten rotspunten die van een afstand sterk op een kasteel lijken.
Nog een eindje verder afgeslagen via Oxford naar de Oostkust en in Leithfield Beach een camping gezocht.

6 november
Via de Alpine Pacifc Triangle naar Hanmer Springs gereden. Dit is een wintersportplaatsje waar ook een aantal thermale baden zijn. Een erg bedrijvig dorpje met veel activiteiten, waar wij het rustig aan hebben gedaan met een kop koffie op een terrasje.
Deels over de zelfde weg weer terug en daar zijn we gestopt bij een brug waar een paar mensen klaar stonden om te bungy jumpen. Wij er heen om te kijken. Leuk om te zien hoe bij anderen, tijdens de voorbereidingen, de spanning stijgt. En dan voorzichtig naar het randje schuifelen en aftellen maar. En dan na de sprong de ontlading.

Vanaf daar zijn we via een klein binnen weggetje naar de kustweg gereden door prachtige heuvels vol met bloeiende gele brem. Als het zonnetje schijnt kun je pas echt genieten van het prachtige landschap en zie je de plaatjes uit de reisgidsen met de besneeuwde toppen op de achtergrond.

Bij de kustweg zijn we afgeslagen naar Kaikoura en daarna nog een stukje verder naar Surfwatch Cottages, een Bed & Breakfast waar we voor 2 nachten hadden gereserveerd,
Daar hadden we een appartementje met uitzicht over zee, boven op een heuvel. Echt prachtig. Vooral omdat deze plek bekend staat om de walvissen, pelsrobben, dolfijnen en Orka's die hier vaak rondzwerven.
Voor de volgende dag dus een tripje whale watchen geboekt en met de eigenaresse, Lyn, meegegaan om de alpaca's en de geiten te voeren.
Lyn en haar man David zijn beide Amerikanen die vanuit Californië en Hawaï verhuisd zijn naar Nieuw Zeeland. Bij hun huis hebben ze een aantal cottages neergezet en die verhuren ze.
Na het eten zijn we naar een pelsrobben kolonie gereden een eindje verderop. Niet te missen, de hele kust zat er vol mee.
Daar was ook een paadje naar een waterval waar vaak de jonkies heen gaan om te spelen. Helaas deze keer niet dus.

7 november
Na een nacht vol sterren begon de dag helaas druilerig met een grauwe lucht en af en toe regen. Wij hebben s'morgens wat rondgelopen in het stadje Kaikoura. Een aaneenschakeling van kledingzaken, souvenirwinkels en restaurantjes.
Om 12 uur inchecken voor de whale watching trip. Daar kregen we te horen dat ze geen potvissen verwachtten die dag. wel een kleinere soort Pilot Whales.
Met een catamaran gingen we de zee op en na een uur hadden ze de groep gevonden. Ze waren niet echt veel groter dan dolfijnen, maar het waren er wel een stuk of 30. Wel grappig al die snuivende beesten om je heen. En er was ook een jonkie bij die speels tussen de anderen doorsprong.
Verder onderweg nog een paar albatrossen gezien die op hun gemak rondzweefden. Met een vleugel spanwijdte van bijna 3 meter een majestueus gezicht.

Terug in Kaikoura hebben we nog een stukje langs de kust van het schiereiland gelopen, maar omdat het steeds harder begon te regenen zijn we uiteindelijk terug gevlucht naar ons warme appartementje om daar met een boek en een glas wijn te relaxen. Als bonus zagen we nog 2 orka's vlak langs de kust zwemmen toen we terugkwamen.

8 november
Wakker worden van het zonlicht dat tussen de gordijnen door piept. Voor ons langzamerhand een vergeten wonder, maar deze dag toch waar.
Zelfs buiten ontbeten wat nog maar 2 keer eerder was voorgekomen gedurende ons verblijf in Nieuw Zeeland. En een strakblauwe lucht wat nog helemaal niet was voorgekomen.
Duidelijk een bijzondere dag. Vermoedelijk wilde Nieuw Zeeland zich van zijn beste kant laten zien voor het bezoek van Willem Alexander en Maxima aan Wellington. Die hadden dus veel eerder moeten komen.

Om 10 uur zijn we maar op pad gegaan want we moesten om 14:15 uur met de Interislander mee van Picton op het Zuid-eiland naar dat zelfde Wellington op het Noord-eiland.
Onderweg nog gestopt bij de pelsrobben kolonie en de waterval en nu waren er wel een paar jonkies aan het spelen in de beek onder de waterval. Best een gek gezicht om een pelsrob te zien zitten midden in het bos.
Ook kwamen we nog een leuk hotelletje tegen, The Store, waar we volgens de informatie moesten stoppen. Daar hebben we lekker op het terras koffie zitten drinken.

Gevolg van dat stoppen was wel dat we maar net op tijd waren om nog in te kunnen schepen op de veerboot die een kwartiertje later vertrok. Een trip van 3 uur waarvan het eerste stuk door Queen Charlotte Sound. Net een cruise door de Noorse Fjorden.
Overigens toch wel weer leuk dat onze koning speciaal hierheen was gekomen om ons te verwelkomen. Jammer dat hij niet aan de kade stond om even de hand te schudden. Wij dus maar op pad en een plekje op een camping gezocht even buiten de stad.

9 november
Weer mooi weer dus snel van profiteren. we kregen via de mail een aanbieding voor een fietstocht door Wellington voor de halve prijs. Met elektrische fietsen nog wel, dus wij op zoek naar de aanbieder. Net op tijd want een kwartiertje later vertrokken ze al.
Wat begon als een rustig fietstochtje werd als maar zwaarder omdat de wind steeds meer in kracht toenam. Maar dan komt gelukkig de elektrische ondersteuning om de hoek kijken en was het toch nog een makkie. Op het verste punt zijn we een gezellig kroegje ingedoken voor de koffie en onze favoriete carrot cake.
Daarna weer verder naar een uitzichtpunt waar je inmiddels bijna van je fiets werd geblazen. Ondertussen kreeg ik het voor elkaar dat mijn linker trapper los kwam en dat was erg lastig fietsen met 1 trapper. De gids heeft mijn fiets overgenomen en is in de electrostand verder gereden als een snorfiets. En ik maar weer trappen dus ;-(

Terug in het centrum hebben we de fietsen ingeleverd en zijn naar het Te Papa museum gegaan. Daar vindt je veel informatie over de aardbevingen en vulkaanuitbarstingen, Maori cultuur en oude geschiedenis van de immigranten en de inheemse planten en dieren. Je kunt er dagen zoet brengen, maar wij hebben het beperkt tot 2 uur.
Daarna even boodschappen gedaan en nu zitten we op een camping aan de Noordkant van Wellington lekker in de keuken, want inmiddels is het weer regenachtig en het waait nog steeds stevig.