Capricorn Caves en Frazer Island

5 september
Toen ik vanmorgen opstond had ik 2 probleempjes. Ik had overal spierpijn en als ik stilstond liep ik nog steeds te schommelen. Wat 3 dagen op zee al niet met je kan doen. Dat laatste heb ik al eerder meegemaakt. Je evenwichtsorganen zijn even een poosje van slag, maar ik had verwacht dat dat binnen een paar uur over zou zijn. De spierpijn is denk ik veroorzaakt door de terugtocht, waarbij je steeds bezig bent om niet om te vallen met een schip dat onder een hoek van ongeveer 30 graden overhing en met golven van 2 meter of meer. Zo te voelen gebruik je daar zo ongeveer elke spier bij die in je lijf zit. Misschien gelijk een goeie training dus.

Wel vandaag is weer een dagje om wat kilometers te verslinden. Ik was er inmiddels achter dat ik nog ongeveer 1050 km af moet leggen voor vrijdag avond. Dan moet ik in Brisbane zijn om de volgende morgen het campertje in te leveren. 5 dagen dus om die te verwerken.
Ik eerst maar eens de ijskast weer gevuld met de nodige proviand bij de supermarkt en daarna op pad.
Gisteren hadden we al de nodige wind op zee, maar vandaag was dat nog een beetje toegenomen. Een soort Mistral met harde windvlagen. En dan ga je merken dat je in een hoog campertje rijdt. Ik had af en toe moeite om hem op de weg te houden. Voordeel was wel dat hij zo schommelde dat het net een schip leek. Wordt het ontwennen toch weer een stuk makkelijker :-)

Mijn plan was om zo'n 250 km af te leggen, maar onderweg was het eigenlijk zo saai dat ik uiteindelijk pas bij 340 km gestopt ben. Nu lijkt dat niet zo veel, maar hier mag je niet harder dan 100 km/uur en de doorgaande weg is een 2 baans weg met af en toe een inhaalstrook extra. Dus soms kun je niet harder dan je voorganger. En af en toe moet je ook even stoppen om de benen te strekken. Hier staat dat dan ook om de paar kilometer aangegeven met borden met teksten als "Break the drive, Stay alive". Ik ben zelfs langs een stuk gekomen waar ze voorstelden om triviant te doen. Om de kilometer stond een bord met een vraag en dan een kilometer verder een bord met het antwoord. Met de lange afstanden hier kan ik me ook wel voorstellen dat er veel ongelukken gebeuren door oververmoeidheid. Vooral voor de truckers.

Vandaag ben ik in elk geval tot aan de Capricon Caves gekomen, vlak bij Rockhampton. De naam geeft het al aan, ik zit vlak bij de Steenbok keerkring. Vanaf nu staat de zon dus niet meer recht boven me om 12 uur, maar in het noorden. En met een beetje geluk worden de dagen dan ook weer wat langer. Nu is het 6 uur zon op en 6 uur zon onder.

6 septemeber
Omdat ik er toch naast stond met de camper ben ik eerst maar even een grotje gaan pakken, de Capricorn Caves. En dat was de moeite waard. Geen grot met stalactieten en stalagmieten, maar een zogenaamde droge grot. Er komt dus weinig water naar beneden doordat het er niet veel regent. Maar wel prachtige ondergrondse ruimtes met als hoogtepunt Cathedral Cave. Een grot die inderdaad veel lijkt op een kathedraal met orgel en al. Ze hebben er banken in geplaatst en deze ruimte wordt ook gebruikt voor trouwerijen. Dan worden er honderden kaarsjes aangestoken en de muziek klinkt geweldig. Prachtige akoestiek.
En, zoals de gids vertelde, ze hebben deze grot ook rolstoel toegankelijk gemaakt, zodat ook je grootmoedertje van 99 er bij aanwezig kan zijn.
Dit hebben ze gedaan omdat bij de eerste georganiseerde trouwerij de bruid haar oma uit Engeland had laten overkomen. Maar die was afhankelijk van haar rolstoel en op dat moment moest je, via een smalle opening, de grot in. Dus oma was helemaal uit Engeland komen vliegen om er vervolgens toch niet bij te kunnen zijn.

Daarna ben ik weer weer op pad gegaan en onderweg kwam ik een alternatieve route tegen via de kust. Leek me wel na die kilometerslange grasvlaktes met hier en daar een groepje Eucalyptus bomen. Bleek helaas wel 90 km om te zijn, maar ach die paar kilometers kunnen er dan ook wel bij.
Eindpunt deze dag was Hervey Bay, tegenover Frazer Island.

7 september
Vandaag stond een trip naar Frazer Island op het programma. Frazer Island is een grote zandbult van ongeveer 123 km lang en 25 km breed en op het hoogste punt 230 meter hoog.
Bijzonder aan dit eiland is dat het alleen uit zand bestaat en toch grotendeels bedekt is met regenwoud. Door de schrale grond groeien de bomen alleen veel langzamer.
Verder zijn er nog een aantal zoetwatermeren waarvan er een 200 meter boven zeeniveau licht, Lake McKenzie. Verder kun je alleen met een 4 wheel drive op het eiland rijden, want er zijn geen verharde wegen. Alleen zandpaden en de hoofdweg loopt over het strand, waar ook vliegtuigjes landen en starten. Om er te komen moet je met een veerbootje over, en dus ook weer terug.

Mijn trip was met een 4 wheel drive bus, wat op zich wel een ervaring is. Nadeel vindt ik wel dat je op zo'n dagtrip erg veel in de bus zit omdat de belangrijke bezienswaardigheden een flink stuk uit elkaar liggen. En rijden over die zandweggetjes gaat niet echt rap. Op het strand kun je nog wel stukken 80 km/uur rijden maar verder kom je niet veel hoger dan 40 km/uur als je geluk hebt.
Startpunt was het Lake McKenzie waar je een half uurtje kreeg om te zwemmen. Daarna een lunch en door naar het volgende punt op 75 mile beach, het scheepswrak van de ss Maheno.
Voor de liefhebbers was er daarna nog de mogelijkheid om met een vliegtuigje mee te gaan voor $80, maar omdat het inmiddels regende vond ik dat een beetje zonde.
Onderweg nog een stop waar je een eindje door een beekje, Eli Creek, kon waden en een wandeling door het regenwoud en dat was het dan weer. Half acht van huis en om 6 uur s'avonds stond ik weer op de camping, waarbij al m'n botten door elkaar zijn gerammeld door het hossen van de bus :-)

Eigenlijk kun je deze trip beter doen met een eigen 4 wheel drive, maar dan moet je wel met meer zijn. Anders worden de kosten wel wat hoog.En dan een paar dagen op het eiland blijven.