Druilerige ochtend en middagje paardrijden

Vandaag begon behoorlijk somber. Harde wind en regen. Dus zijn we eerst maar op het gemak in de lobby een beetje gaan lezen. Leek op een luie dag dus.
Maar tegen 12 uur begon de zon weer door te komen en besloten we te gaan paard rijden. Even bij de receptie gekeken of dit mogelijk was en jawel hoor, dus wij gereserveerd. Daarna eigenlijk bedacht dat het zeker 20 jaar geleden was dat we op een paard gezeten hadden en dan slaat de twijfel eigenlijk een beetje toe.

Om 2 uur werden we opgehaald door een jonge gaucho, Amy geheten, en na een half uurtje rijden met de auto over een gravel weg kwamen we aan op de haciënda. De paarden stonden al klaar. Even een paar beenkappen aangemeten en daarna op het paard geklauterd.
Zag er volgens mij best wel professioneel uit. Daarna op pad, Western style zoals Amy dat noemde, dus niet English style. Dat wil zeggen dat je de leidsels met een hand vasthoudt. Gas geven door de leidsels naar voren te houden en remmen door ze naar achteren te trekken. Bij dat laatste ging mijn paard, Number One, dus wel achteruit. Iets te hard getrokken volgens Amy. Na een eindje gereden te hebben kregen we ook nog instructie hoe te sturen. Ook dat is simpel. Hand met leidsels naar links en paard gaat ook naar links. Hand naar rechts, wel je raadt het al, paard ook naar rechts. Even wennen, maar na een tijdje ging het best aardig en begonnen we ons al hele gaucho's te voelen.

De natuur waar we doorheen kwamen was prachtig en enorm rustgevend. Voeg daarbij het geschommel van de paarden, dat was echt genieten. Onderweg kwamen we kuddes schapen en koeien met kalfjes tegen en af en toe schoot er een haas weg. En dan op de achtergrond de besneeuwde bergen om je heen. Mooier kan haast niet, ook al was het af en toe best koud door de wind. Maar dat hoort bij Patagonië werd ons meegedeeld.
Op een gegeven moment ook nog door een rivier heen en later weer terug. Daar besloot het paard van Hil, Patagon, midden in het water te stoppen om op z'n gemak een beetje te drinken. Sta je dan met je goeie gedrag. Gelukkig vond ze na een poosje het gaspedaal en konden we weer verder.
Na 2 uur stopten we bij een hutje waar we ons konden opwarmen met een kop thee en we even gezellig konden babbelen met Amy, de gaucho. Betekende wel dat we weer uit het zadel moesten en na afloop weer terug er op klauteren. Maar ook dat ging nu al een stuk beter. Nog 20 minuten verder was de rit afgelopen en werden we met de auto weer terug gebracht naar het hotel.
Onverwacht toch weer een super ervaring ondanks het wisselende weer.