Wandelingetje naar de Fitz Roy

Vanmorgen na het ontbijt op pad voor onze wandeling. Lekker zonnetje en weinig wind. Eindpunt van deze wandeling is Fitz Roy, een markante bergtop hier in de regio, 11,5 km vanaf El Chalten en naar het eindpunt zou ongeveer 4 uur duren. Enkele reis dan wel.
Het eerste stuk begon al vrij steil en we vroegen ons af of dat zo zou blijven, maar gelukkig werd het na de eerste kilometer weer een beetje vlakker. Na anderhalf uur kwamen we bij het eerste uitzichtpunt en we hadden geluk Bijna geen bewolking rond te toppen. Wel een grote witte wolk er achter wat het zicht iets minder aantrekkelijk maakte, maar ja, daar moet je het dan maar mee doen.
Na nog eens 2 uur kwamen we bij een hutje en heeft Hil afgehaakt. Het volgende stuk zou ongeveer een uur in beslag nemen, maar ging bijna recht omhoog en dat was een beetje veel van het goede.

Ik wel door, maar dat viel best tegen. Met een regelmatige tussenstop om op adem te komen lukte het uiteindelijk wel. Ook dat uurtje klopte niet zo erg. Het werden er heen en terug 2 en een half. Helaas was boven inmiddels de top in wolken gehuld en begon het steeds harder te waaien. Ook af en toe nog een ijskoude regen die aanvoelde als hagel. Soms had ik, door de wind, moeite om op een benen te blijven staan. Je kon er inderdaad zonder problemen tegenaan leunen.
Boven wat foto's gemaakt en daarna weer snel de zelfde weg terug naar beneden. Dat was minder vermoeiend als omhoog, maar je moest steeds van rotsblok naar rotsblok springen, en hier en daar werd het ook nog glad door smeltende sneeuw en blubber.
Terug bij het hutje, waar Hil was achtergebleven, was ik total loss. Ongeveer het zelfde gevoel als na een Elfstedentocht op de Weissensee. Alles deed pijn. Helaas moesten we van daaruit nog 3 uur teruglopen. Dus na een broodje en wat water maar weer de moed bij elkaar geraapt en op pad gegaan.

Na in totaal 9 uur wandelen kwamen we strompelend terug in het dorp. Elke spier en onze kniegewrichten volledig gesloopt. Toch blij dat we dit gedaan hebben, want af en toe was er wel een geweldig uitzicht en, hoe extreem de natuur hier is dat ervaar je pas als je het hebt meegemaakt.
Terug op de kamer eerst even een half uurtje plat op bed blijven liggen en daarna maar eens de moed verzameld voor een warme douche. Daar knapt je lijf dan weer een beetje van op. En eindelijk dan weer bij de open haard mijn welverdiende biertje.

Intussen waait het hier beneden in El Chalten ook flink en hoor je af en toe de dakplaten klapperen. Is mooi weer voor hier volgens de receptioniste, dus dat nemen we dan maar aan.
Straks kijken hoe we levend bij een restaurantje kunnen komen zonder eerst weggeblazen te worden. Wel een enorme tegenstelling met Salta. Bijna Hollands winterweer. Hopelijk morgen weer wat beter.