Zuidoost kust, Canberra en Sydney

25 december
1e Kerstdag in Australië, dat is wel wat anders dan bij ons. Echt alles is gesloten, zelfs de recepties van alle campings. Nu hadden ze me daar al voor gewaarschuwd en als ik wilde konden ze alvast de volgende camping voor me boeken zodat ik daar geen problemen mee zou krijgen. Alternatief is een vrije kampeerplek. Even nagekeken en ongeveer in de richting van waar ik heen wilde vond ik een vrije camping, dus daarvoor gekozen.
Onderweg langs de kust gestopt en een uurtje of twee op een strand doorgebracht bij Murrah Beach. Het kost wel moeite om overeind te blijven staan in de branding hier. Volgende keer toch maar een surfboardje regelen. In de stadjes zelf is niets open, zelfs geen café, dus geen koffie deze dag.
Weer verder op tour kwam ik een bordje tegen dat er een eindje verderop een historisch stadje lag, Tilba. Ik daar heen in de hoop wat levendigheid te vinden. Wel een gezellig dorpje maar verder liepen er alleen een paar verdwaalde toeristen rond en was ook alles daar gesloten.
Om een uur of twee mijn kampeerplek maar opgezocht, mijn wandelschoenen aan gedaan en ben ik maar een uurtje door het bos gaan wandelen. Wel leuk want daar kwam ik diverse dieren tegen zoals een wallaby en een grote leguaan. Die laatste klom weer hijgend in een boom. Nu weet ik eerlijk gezegd niet of hij moest hijgen van de inspanning of dat hij naar mij zat te blazen. Omdat ik niet weet wat deze beesten doen bij gevaar, maar ik schat zo in dat ze scherpe tandjes en nagels hebben, ben ik dus maar uit de buurt gebleven. Hij had toch al moeite genoeg om zich vast te klemmen aan de gladde boomschors.
En in het meer langs de wandelroute sprongen vissen een halve meter uit het water om een vliegje te vangen neem ik aan. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat het water te warm werd door de hoge temperaturen :-)
Toen ik terugkwam was de kampeerplaats al aardig volgelopen dus ik was mooi op tijd en, nog een voordeel, zeker niet alleen midden in het bos.

26 december
Vandaag eerst weer een stukje langs de kust gereden en een strand opgezocht voor een lekkere duik in zee. In Batemans Bay, een wat grotere plaats, nog even de laatste boodschappen gedaan voor de komende 3 dagen en daarna het binnenland in richting Canberra. Ik wist niet zeker of dat wel de moeite waard was, maar omdat ik daarna toch naar de Blue Mountains wilde lag het aardig in de goede richting.
Daar ondervond ik echter een probleem om een camping te vinden die ofwel open ofwel niet vol was. Na vier pogingen toch nog gelukt en nog met een zwembad ook. Dat kwam wel lekker uit want het was een beetje benauwd warm.
Maar ook dat kun je daarna weer afblussen met een lekker koud biertje dus kwam alles weer op zijn pootjes terecht.

27 december
Op naar de stad. Brede toegangswegen en veel ruimte met heel veel groen. Je hebt eigenlijk niet het idee dat je in een stad bent. Alles modern en strak gepland. Alleen de gebouwen zijn bijna allemaal van grijs beton en zelfs de voet- en fietsplaten bestaan uit grijze betonplaten. Wat mij betreft een stad met een prachtige, ruime opzet, maar volledig zonder sfeer.
In eerste instantie kon ik ook nergens terrasjes vinden of een gezellig uitgaansgedeelte. Maar na het volgen van de bordjes centrum kwam ik uit op een groot winkelcentrum vergelijkbaar met de woonboulevard in Capelle. En daar waren ook de terrasjes, maar dan wel binnen.
Met de temperaturen van over de 30 graden misschien wel lekker, maar voor de sfeer wat mij betreft een misser. Zit je lekker tussen de winkelwagentjes van Coles, KMart en Woolworth je kop koffie te drinken. Niet mijn idee van een gezellig dagje stappen.
Het centrum is uitgezet rond een groot kunstmatig meer, Lake Burley Griffin, met aan de ene kant het Parliament House op Capitall Hill en aan de andere kant het Australian War Memorial. Een museum met alles over de oorlogen waarin Australië betrokken is geweest in de 20e eeuw.
Capitall Hill is een grote molshoop waarin ze het Parliament House hebben ingegraven. Heel apart, maar wat mij betreft allemaal een beetje te strak en kaal. Pas vanuit de lucht krijg je er een wat mooier beeld van, maar ja ik had geen drone bij me.

Bij het War Memorial ben ik omhoog geklauterd naar het topje van Mount Ainslie waar je een mooi uitzicht heb over de strakke lijnen van de stad. Wel een klim van een half uurtje met een temperatuur van flink boven de 30 graden, dus dat was even zweten geblazen. Eenmaal beneden heb ik mezelf dan ook getrakteerd op een kop koffie met carrot cake. Had ik wel verdiend.
Daarna de camper opgezocht en weer verder naar de Blue Mountains. Bij het begin hiervan heb ik weer een vrije kampeerplaats opgezocht bij de Abercombie River. Mooi plekje, alleen die .... vliegen moesten ze ergens anders heen sturen. Mezelf maar weer ondergespoten met Deet om het te overleven.

28 december
Opgestaan en het ontbijt werd een wedstrijd tussen mij en een enorme zwerm vliegen, dus maar snel gegeten en wegwezen. Eerst naar de Jenolan Caves, een complex grotten waar je kunt kiezen uit diverse ondergrondse wandelingen. Het mooie van deze grotten is dat de doorgaande weg ook deels door een grot loopt met als nadeel dat het dus op de weg erg druk is met wandelende toeristen.
Na een wandeling door een van de grotten, waarbij weer prachtige, natuurlijke, sculpturen belicht zijn. weer verder richting Sydney. Het eerste stuk was vol haarspeldbochten en eigenlijk een eenbaansweg. Dus best wel spannend als je weer rond een rotspunt reed in de hoop dat er geen tegenligger aankwam.
Na een half uurtje extreme training van mijn armspieren door het vele bochtenwerk werd de weg gelukkig breder en minder bochtig.
Uiteindelijk kwam ik op de Great Western Highway uit waar de weg grotendeels vierbaans wordt en ben gestopt in Katoomba. Want daar zijn de beroemde Three Sisters. En wat een kermis is dat. Dan sta je plotseling op een enorm platform met honderden mensen die allemaal weer druk met selfy's in de weer zijn om iedereen maar te laten zien dat ze er geweest zijn.
Overigens best een mooi plaatje daar met de Blue Mountains op de achtergrond.
Van de uitleg daar begreep ik dat die naam is ontstaan omdat er meestal een blauwige mist over de bergen hangt die ontstaat door de afscheiding van een bepaalde stof uit de bomen daar.
Na een half uurtje had ik ook dat wel gezien en ben op zoek gegaan naar een camping. En dat bleek dus een probleem te zijn. Alles vol, dus maar weer een parkeerplaats opgezocht langs de weg en deze keer was ik zeker niet alleen. Nog net een vrij plekje kunnen vinden tussen bergen campertjes. En bij de toiletten ontstonden enorme wachtrijen waarbij sommigen maar een stoel meenamen om het wachten wat aangenamer te maken.
Overigens kwam er van slapen niet zoveel terecht want het was warm en de weg was de hele nacht door druk met verkeer. En om het uur denderde er ook nog een trein langs waarbij je het gevoel kreeg dat hij dwars door de camper reed.

29 december
De dag om de camper te gaan inleveren in Sydney. Maar eerst ben ik naar North Curl Curl gereden waar mijn Bed & Breakfast is voor de dertigste december t/m drie januari. Dat is een van de voorsteden aan de noordkust van Sydney en daar heb ik eerst mijn bagage gedumpt.
Doordat er een foutje in de vakantieplanning zat moest ik voor 29 december iets anders zoeken en dat was gelukt met een hotelletje in Brookvale, vlak bij Curl Curl. Dus dat was de volgende halte om in te checken en gelijk te informeren hoe hier weer terug te komen na het dumpen van de camper.
En daarna met de camper dwars door de stad, over de Sydney Harbour Bridge, naar het Zuiden in de buurt van het vliegveld. Een rit van weer een dik uur, maar wel leuk om eens over de brug te rijden. En dat alles bij, inmiddels, een temperatuur van 36 graden.
Na het inleveren van de camper met een taxi naar het dichtstbij zijnde station gereden, een ritje van nog geen 10km maar wel $40. Hij wilde me best wel naar mijn hotel brengen, en dat snap ik want dan was ik waarschijnlijk vijf keer zoveel kwijt.
Toch de trein maar genomen naar het centrum van Sydney en daar overgestapt op een bus naar Brookvale. En uiteindelijk was ik rond een uur of zes terug in het hotel. Een lekker dagje Sydney dus, waarbij ik ook zo ongeveer alle buitenwijken heb gezien.

30 december
Na het ontbijt op mijn gemak naar de Bed & Breakfast gewandeld waar ik om twaalf uur in kon. Een klein hutje in de achtertuin, maar met alles wat je nodig hebt. Een bed, een klein keukentje, een douche en een klein stukje afgescheiden tuin voor de privacy. De verhuurders, Mike en Tamsin, zijn super gezellig en behulpzaam dus een relaxte plek om een paar dagen te verblijven.
Even gezellig gebabbeld en daarna mijn handdoek gepakt en op naar het strand van Dee Why, 10 minuten lopen.
Daar lekker een frisse duik genomen en liggen koken aan het strand. Erg druk en vooral de mannen liepen allemaal met een surfboardje rond.
Wel grappig om te zien dat een flink aantal deze kunst toch niet helemaal machtig zijn. Ze lopen eerst heel stoer de zee in met hun boardje, maar als ze dan in de echte branding komen zie je dat het ze niet lukt om er doorheen te komen en worden ze weer teruggespoeld naar het strand. Alleen de echte macho's lukt het wel en die surfen dan een halve minuut voor een flinke roller uit om dan vervolgens weer in enkele minuten terug te worstelen achter de branding.
Mike, de verhuurder van het B&B had al gezegd dat ik een boardje mee kon nemen naar het strand, maar gezien die worstelingen van de kenners heb ik me daar maar niet aan gewaagd. Ook al niet omdat ik geen surfpak had en het water niet echt super warm is.
Na het strand nog even wat laatste boodschappen gedaan voor mijn ontbijt van de volgende dagen en daarna in Dee Why een terrasje opgezocht om wat te eten en een lekker koud biertje te drinken.
Verder nog even gekeken hoe ik de volgende dag het beste de stad in kon gaan voor het vuurwerk. In elk geval vroeg op pad want de meeste plekjes zijn al rond de middag vol. Dat wordt dus een lange zit, maar ja nu ik er toch ben moet ik dat voor lief nemen. Ik had Mrs. Macquaries Point, in de Botanic Garden, uitgezocht omdat je daar zowel het Opera House als de Sydney Harbour Bridge kunt zien.

31 december
Om kwart voor negen de bus genomen naar Manly Wharf en daar met de veerboor naar Circulair Quai in het centrum van Sydney. Bij elkaar een dik uur onderweg.
Vandaar uit via een flinke omweg, want een aantal straten waren afgezet, bij de ingang van het park aangekomen. Daar kon ik netjes aansluiten in de rij voor de ingang. Dat heeft dus 2 uur geduurd vanwege de controle en dat alles in de brandende zon met nog een paar duizend andere toeschouwers.
Vanaf ed ingang was het nog een eind lopen naar Mrs. Macquaries Point en rond een uur of 12 had ik met moeite nog ergens een stukje vrij gras gevonden om te zitten. De brug kon ik daar niet zien en eigenlijk was dat nauwelijks mogelijk omdat ze het deel langs de waterkant hadden afgezet voor betalende toeschouwers.
Op het hogere gedeelte zat je grotendeels tegen een aantal bomen aan te kijken.
En toen begon het wachten. Gelukkig kwamen er wat wolken opzetten zodat je niet continue in de zon zat. Boek gepakt en lezen maar tot tegen negen uur. Toen was het kindervuurwerk en liep iedereen naar voren dus ik ook maar. En vanaf die tijd moest je wel blijven staan tot 12 uur omdat je anders niet meer de kans kreeg om nog wat te zien.
Al met al een dag vol met hangen en proberen je beenspieren, rug en nek een beetje in beweging te houden want 3 uur in een mensenmassa staan is niet alleen warm maar ook een aanslag op je lichaam.
En eindelijk, na een hoop gekreun om me heen begon het aftellen met vervolgens een prachtig stukje vuurwerk. Overigens niet zo heel veel anders dan in Rotterdam, maar door de boog van de brug krijg je wat andere effecten.
En alsof dat nog niet genoeg was vervolgens met de hele mensenmassa weer naar de uitgang slenteren. Nu wist ik ongeveer waar het busstation was dus op weg in die richting, maar een aantal wegen waren afgesloten voor voetgangers dus moest ik een flink stuk omlopen. En toen ik aankwam reed de bus, die ik zou moeten hebben, net weg. Gelukkig kwam er een volgende bus die, weliswaar via een omweg, naar het zelfde punt ging. En vandaar nog 1,5 km lopen.
En dus lag ik om drie uur in bed. Blij dat het achter de rug was en gebroken. Ik heb me voorgenomen dat ik zoiets nooit meer doe. Voor mijn gevoel kun je beter een Elfstedentocht schaatsen.
Maar ja je bent er en dan moet je zoiets meemaken :-)

1 januari
Uitgeslapen tot tegen tien uur en toen wat contact gehad met Nederland omdat het daar eindelijk ook Nieuw Jaar was.
Ik wens iedereen die dit leest een heel gelukkig, gezond, sportief en ondernemend nieuw jaar.
Nu is 1 januari een dag van familiebezoek en omdat ik hier geen familie heb was ik daar dus gauw mee klaar. Op naar het strand dan maar na het ontbijt, even een frisse duik in de zee en weer lekker bakken in de, wat gesluierde, zon.
Ook de temperatuur was inmiddels weer gezakt naar een normale 25 graden dus goed uit te houden.
Daarna met een glaasje wijn lekker relaxed mijn boek uitgelezen om een beetje bij de komen van gisteren.
En daarmee komt er langzaam maar zeker een eind aan mijn reis en dus ook dit verhaal. Nog een dagje een beetje rondhangen hier en dan dinsdag 3 januari om 3 uur in de middag vliegen via Hong Kong naar Amsterdam.
Ik hoop dat jullie een beetje meegenoten hebben en zie een aantal van jullie binnenkort weer.