Safari in het rode centrum

2 oktober
Zondag, een rustdag dus. En voor ons ook een beetje.
Uitgeslapen tot 8 uur en na het ontbijt begonnen om alle spullen bij elkaar te zoeken en in te pakken. Campertje nog een beetje schoongemaakt en daarna naar het "DoubleTree by Hilton" hotel gereden. Eigenlijk in de hoop dat we al op onze kamer konden, maar dat was helaas niet zo. Wel onze bagage achtergelaten en doorgereden naar Apollo om onze camper in te leveren.
Dat ging echt snel. Binnen 5 minuten stonden we weer op straat en zijn we teruggelopen naar het centrum van Alice Springs. Een kilometer of 2 dus goed te doen.
Daar een café opgezocht waar we koffie konden krijgen. Dat kostte best weer wat moeite want tot 12 uur was alles weer dicht. Maar toch gelukt en hebben we even gezellig zitten genieten van alles wat er langskomt.
Verder hebben we het museum van de Royal Flying Docters bezocht. Eigenlijk bizar als je bedenkt dat ze 80% van Australië afdekken met hulp op afstand en zo nodig per vliegtuig er naar toe gaan. Inmiddels is het een enorme organisatie met meer dan 30 vliegtuigen die gestationeerd zijn op diverse locaties. Bij ons is het normaal als je binnen 15 minuten hulp krijgt, maar vooral hier in de Outback rond Alice Springs is dat wel anders. En dan ben je, denk ik, blij met zo een service waar ze toch binnen ongeveer een uur ter plekke kunnen zijn met alle apparatuur om je te helpen.
Terug in het hotel even heerlijk gebruik gemaakt van het zwembad en daarna een luxe nachtje in een echt bed :-)

3 oktober
5:45uur stond ons vervoer voor het hotel, een 4-wheel drive truck. Daarna nog een paar stelletjes opgepikt bij diverse hotels en op weg naar Ayers Rock, ofwel Uluru zoals die tegenwoordig heet. Dit is de oude benaming van de Aboriginals en met de meeste parken worden nu de namen aangepast omdat ze teruggegeven zijn aan de Aboriginals.
Onderweg nog gestopt bij een kamelenfarm en verderop bij een Emu Farm, en rond de middag waren we in ons eerste kamp. Daar moesten we zelf de lunch klaarmaken en ondertussen werd het tweede deel van onze groep afgehaald van het vliegveld bij Uluru. Uluru ligt overigens weer dik 200 km van Alice Springs en wij maar denken dat die vlak bij elkaar waren.
In de middag gingen we met de hele groep naar Uluru en hebben daar een aantal wandelingen gemaakt langs de voet van de berg. Op een afstand lijkt de buitenkant glad, maar van dichtbij lijkt het op een boomschors. En van origine blijkt de berg uit een zeer dichte zandsteen te bestaan die blauwachtig van kleur is. Door het ijzergehalte en het vocht na de regenbuien wordt de buitenkant rood omdat de hele berg aan het roesten is. Weer wat geleerd dus.
Verder is Uluru een heilige plaats voor de Aboriginals omdat hier veel van hun historie plaats heeft gevonden. De regenboogslang speelt daar een belangrijke rol bij. Dit heeft voornamelijk plaatsgevonden bij het ontstaan van de aarde.
Ook is dit een plaats waar, rondom de basis, bijna altijd wel water te vinden is en ook wild dus. Daarom wordt je als bezoeker geacht de berg niet te beklimmen en ook niet op sommige stukken te komen omdat dat voor hen heilige plaatsen zijn. Ook fotograferen mag daar niet, maar daar is geen echte controle op. Je doet het niet uit respect.

Tegen 7 uur werden we afgezet op een plekje om de zonsondergang te bekijken. Bussen vol toeristen stonden daar, en de meeste ook nog met een glas champagne in de hand. Wij niet dus en dat vonden we eigenlijk al een beetje raar. Achteraf bleek dat de ranger de glazen vergeten was en dus kregen we deze tijdens de maaltijd. Dat was gelijk ook een beetje een teleurstelling, want het eten stelde niet veel voor en was veel te weinig voor een groep van 19. Verder bestond het "all inclusif" dat we geboekt hadden alleen uit de maaltijden en water. Als je wat anders wilden moest je dat zelf regelen. En dat werd een beetje lastig zonder winkel in de buurt.
s'Nachts kregen we de 2e domper. We sliepen in tenten en de temperatuur daalde naar 4 graden boven 0. Ik ben die nacht, geloof ik, 4 keer naar de toilet geweest en werd met een bevroren hoofd wakker.

4 oktober
Kwart voor vijf op, want we moesten snel ontbijten en daarna werden we afgezet voor de zonsopgang. Die viel eigenlijk een beetje tegen en dat in combinatie met de kou zorgde er voor dat we eigenlijk snel weer in de truck met verwarming wilden.
Volgende stop werd Kata Tjuta National Park, ook een rotsformatie, maar deze bestaat uit meerdere uitstulpingen en is ook opgebouwd uit ander materiaal. Wel zandsteen, maar deze zit vol keien waardoor het ook makkelijker afbrokkelt.
Bij aankomst was het al weer een stuk warmer en zijn we aan een 3 uur durende wandeling begonnen. Flink klauteren maar het was wel de moeite waard. Vooral omdat, door de laatste regenval, heel veel in bloei stond. En het was nog vroeg genoeg om niet echt last te krijgen van de hitte. Wel uiteraard weer een flinke hoeveelheid water mee.

Na de wandeling hebben we een plekje gezocht om te lunchen en daarna kregen we weer een ritje van 3 uur naar het volgende kamp bij Kings Canyon.
Onderweg werd nog even gestopt om hout te sprokkelen voor het kampvuur. Ook hier weer de zelfde tentjes en primitieve keuken. Maar nu hadden we onderweg bij een Roadstation de kans gehad om het nodige bier en wijn in te kopen. Ook was deze keer de temperatuur een stuk beter en werd het erg gezellig rond het kampvuur.
Het eten werd klaargemaakt in zogenaamde Dutch Ovens, gietijzeren pannen die op gloeiende kooltjes stonden en er ook mee werden afgedekt. En deze keer was er ook nog eens ruim voldoende. De kok gaf ook nog een nummertje weg op zijn digeridoo, wat de sfeer nog een beetje verhoogde. En s'avonds kregen we een stukje sterrenkunde te verwerken. Al met al een heel geslaagde dag dus.

5 oktober
We mochten uitslapen tot 6 uur en gelukkig was het die nacht niet echt koud geworden, dus de meesten hadden goed geslapen.
Weer ontbijtje klaarmaken, rommel opruimen en op pad binnen een uur. Op naar een wandeling door de Kings Canyon, de Rim Walk. Deels over de rand dus, met het verzoek zeker 2 meter van de rand te blijven. Deze rotsformatie heeft weer een andere samenstelling en bestaat uit puur zandsteen, maar in dit geval poreus. De ranger liet even zien dat je, als je een stukje rots oppakte, dit makkelijk in je hand kon verpulveren. Om die reden is het dus ook niet handig om vlak langs de rand te gaan staan, want die brokkelt ook makkelijk af.
Onderweg kwamen we bij het gedeelte waar de Canyon begint. Hier ga je langs een verticale wand naar beneden via een aantal trappen en je komt dan in het gedeelte dat ze de "Garden of Eden noemen". Een terechte benaming, want er loopt een klein riviertje door omgeven met allerlei soorten bomen, waaronder palmen. En hier en daar een mooi strandje. Zwemmen is alleen niet toegestaan op verzoek van de Aboriginals omdat ook dit voor hen heilig gebied is.

Na een wandeling / klauterpartij van 3 uur kwamen we weer bij de truck terug en zijn doorgereden naar een plekje om te lunchen. Deze keer werden we getrakteerd op hamburgers en worstjes en dat ging er, na zo'n wandeling goed in.
Daarna weer inpakken en nog 3 uur terugrijden naar Alice Springs waar we bij ons hotel werden afgezet. Even weer een heerlijke douche en lekker relaxen bij het zwembad.
En dan morgen alles inpakken en op naar Tahiti, deel 3 van het avontuur.