Vertrek uit Windhoek en Kokerbomenbos
Blijf op de hoogte en volg Hans
06 September 2012 | Namibië, Keetmanshoop
5 septemer.
Vanochtend werden we keurig om 9 uur opgehaald. De chauffeur durfde alleen de auto niet uit want hij was bang van de honden. Een border colly en een kleine uitvoering Golden Retriever, dus zeker het soort hond waarvoor je bibberend in je auto blijft zitten.
Helaas moetsten we weer helemaal terug naar het vliegveld (45 km) omdat het verhuurbedrijf KEA daar zat.
Daarna ongeveer 100 formulieren moeten invullen en vervolgens een uitleg over gebruik van de camper. Pas na 13 uur waren we dan eindelijk op pad.
Weer terug over de zelfde 45 km naar Windhoek en daar even boodschappen gedaan. Gevolg was dat onze planning een beetje krap werd. Ik had de route voor deze dag uitgestippeld naar een camping bij Keetmanshoop en dat was zo rond de 490 km vanaf Windhoek. De hele weg was echter asfalt en bij Mariental (250 km na Windhoek) stond de zon nog een aardig stuk boven de horizon. Nu was dit het laatste stadje voor Keetmanshoop en moest ik kiezen doorgaan of niet. Voor het eerste gekozen en het bleef licht tot ongeveer 100 km voor Keetmanshoop. Maar dan merk je dat je in Afrika bent. Binnen een kwartier was het behoorlijk donker en de laatste 50 km was het echt donker.
Daarna nog 20 km het binnenland in via een onverharde weg en om 9 uur stonden we op de camping. We heel bijzonder, want deze camping lag tegen het kokerbomenbos aan. Dit zijn eigenlijk geen bomen maar een soort vetplant van gemiddels 200 tot 300 jaar oud. Ze heten kokerbomne omdat de bosjesmannen van de bast een pijlenkoker maakten.
Aangekomen moesten we nog een en ander op en uitschuiven om te kunnen slapen. Dit viel eigenlijk best wel mee en in een half uurtje stond ons bedje klaar. Nog wat eten en daarna vlot naar bed, want de volgende morgen zou het vroeg dag zijn. Dit bos is namelijk op zijn mooist bij zons op- of ondergang. De ondergang hadden we gemist, dus je raadt het al, opstaan voor zonsopkomst. Overigens was het inmiddels al tamelijk koud en ik vermoed dat het s'nachts dicht tegen het vriespunt was. Dat was dus wel effe wennen in het tentje.
6 septrember
Om 6 uur op en naar het Kokerbomenbos gelopen om foto's te maken. Was best een mooi gezicht, maar niet zo spectaculair als ik van foto's op Internet had gezien. Toen ik op mijn gemak een foto zat te maken van een van de bomen kreeg ik het gevoel dat ik niet alleen was. En jawel hoor, tussen een paar rotsblokken zaten 2 kraaloogjes me aan te staren. En vervolgens kwamen er nog een aantal even kijken en lekker van het zonnetje genieten.
Daarna op het gemakje ontbeten en zijn we weer op pad gegaan naar Keetmanshoop. Daar konden we ons storten op onze nieuwe hobby. Welke pinautomaat doet het en als hij het doet, hoeveel kunnen we er dan uit krijgen. Tot nu toe is het maximum 2000 Namibian $ geweest. Ongeveer 200 Euro. En aangezien we o.a. de diezel cash moeten afrekenen is dat best wel lastig. Eigenlijk moet je hier een Visa Card hebben. Die wordt meestal wel geaccepteerd.
Na Keetmanshoop gingen we naar Hobas Camp. Dat ligt in het Ais-Ais reservaat waar ook de Fish River Canion is. Dit is, op de Grand Canyon na, de grootste kloof van de wereld.
Hier staan we nu op de camping en hebben vanavond ook eens de braai uitgeprobeerd. Morgen ook weer redelijk vroeg op, want alles wat hier met natuur te maken heeft moet je vroeg bezichtigen.
Vanochtend werden we keurig om 9 uur opgehaald. De chauffeur durfde alleen de auto niet uit want hij was bang van de honden. Een border colly en een kleine uitvoering Golden Retriever, dus zeker het soort hond waarvoor je bibberend in je auto blijft zitten.
Helaas moetsten we weer helemaal terug naar het vliegveld (45 km) omdat het verhuurbedrijf KEA daar zat.
Daarna ongeveer 100 formulieren moeten invullen en vervolgens een uitleg over gebruik van de camper. Pas na 13 uur waren we dan eindelijk op pad.
Weer terug over de zelfde 45 km naar Windhoek en daar even boodschappen gedaan. Gevolg was dat onze planning een beetje krap werd. Ik had de route voor deze dag uitgestippeld naar een camping bij Keetmanshoop en dat was zo rond de 490 km vanaf Windhoek. De hele weg was echter asfalt en bij Mariental (250 km na Windhoek) stond de zon nog een aardig stuk boven de horizon. Nu was dit het laatste stadje voor Keetmanshoop en moest ik kiezen doorgaan of niet. Voor het eerste gekozen en het bleef licht tot ongeveer 100 km voor Keetmanshoop. Maar dan merk je dat je in Afrika bent. Binnen een kwartier was het behoorlijk donker en de laatste 50 km was het echt donker.
Daarna nog 20 km het binnenland in via een onverharde weg en om 9 uur stonden we op de camping. We heel bijzonder, want deze camping lag tegen het kokerbomenbos aan. Dit zijn eigenlijk geen bomen maar een soort vetplant van gemiddels 200 tot 300 jaar oud. Ze heten kokerbomne omdat de bosjesmannen van de bast een pijlenkoker maakten.
Aangekomen moesten we nog een en ander op en uitschuiven om te kunnen slapen. Dit viel eigenlijk best wel mee en in een half uurtje stond ons bedje klaar. Nog wat eten en daarna vlot naar bed, want de volgende morgen zou het vroeg dag zijn. Dit bos is namelijk op zijn mooist bij zons op- of ondergang. De ondergang hadden we gemist, dus je raadt het al, opstaan voor zonsopkomst. Overigens was het inmiddels al tamelijk koud en ik vermoed dat het s'nachts dicht tegen het vriespunt was. Dat was dus wel effe wennen in het tentje.
6 septrember
Om 6 uur op en naar het Kokerbomenbos gelopen om foto's te maken. Was best een mooi gezicht, maar niet zo spectaculair als ik van foto's op Internet had gezien. Toen ik op mijn gemak een foto zat te maken van een van de bomen kreeg ik het gevoel dat ik niet alleen was. En jawel hoor, tussen een paar rotsblokken zaten 2 kraaloogjes me aan te staren. En vervolgens kwamen er nog een aantal even kijken en lekker van het zonnetje genieten.
Daarna op het gemakje ontbeten en zijn we weer op pad gegaan naar Keetmanshoop. Daar konden we ons storten op onze nieuwe hobby. Welke pinautomaat doet het en als hij het doet, hoeveel kunnen we er dan uit krijgen. Tot nu toe is het maximum 2000 Namibian $ geweest. Ongeveer 200 Euro. En aangezien we o.a. de diezel cash moeten afrekenen is dat best wel lastig. Eigenlijk moet je hier een Visa Card hebben. Die wordt meestal wel geaccepteerd.
Na Keetmanshoop gingen we naar Hobas Camp. Dat ligt in het Ais-Ais reservaat waar ook de Fish River Canion is. Dit is, op de Grand Canyon na, de grootste kloof van de wereld.
Hier staan we nu op de camping en hebben vanavond ook eens de braai uitgeprobeerd. Morgen ook weer redelijk vroeg op, want alles wat hier met natuur te maken heeft moet je vroeg bezichtigen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
