Van Budapest naar Sapanta, Roemenië

Door de plensbuien gister-avond moesten we van ellende wel naar het restaurant op de camping. Zeker 10 meter lopen, dus dat is te doen. Vooral als je, na een paar wijntjes, later op de avond weer terug moet.
En gezellig was het. We hebben zitten eten met een stel uit Venlo en
vakantie-ervaringen uitgewisseld. Eigenlijk zat het restaurantje voornamelijk vol met Nederlanders, waarvan de meesten al snel met een dekentje om zaten tegen de kou.
Nadeel is dan wel dat je weer wat later naar bed gaat.

Vandaag weer op pad. Eerst door Budapest en dat viel eigenlijk wel mee wat het verkeer betreft. Op de snelweg naar de grens was ook niet veel verkeer dus dat schoot lekker op. Maar 50 km voor de grens kwamen we op een tweebaans weg en die werd al een stuk minder.
De grens overgang was ook een fluitje van een cent. Moest wel even de caravan open maken, maar hij keek er nauwelijks in. En daarna naar het noorden van Roemenië. Min of meer langs de grens met de Oekraine in de streek Maramures. Hier hebben we kennis gemaakt met het betere Roemeense wegennet. De ultieme test voor de caravan. Kunnen we morgen gaan controleren of alle schroefjes nog goed vast zitten.
Gevolg was dat de gemiddelde snelheid terugliep naar nog geen 25km/uur en we pas om half 8 op onze bestemming aankwamen. En nu staan we op een kleine camping in Sapanta. Een plaatsje dat bekend staat om zijn vrolijke kerkhof. En dan vrolijk in de zin van gezellig gekleurde kruizen met fraaie afbeeldingen.
En door het late uur hadden we weer een excuus om uit eten te gaan. Nou is dat geen straf, want ze hebben hier perfecte goulash soep. Biertje er bij en alles weer OK.En ook de prijzen zijn uitermate schappelijk. Kun je bijna niet zelf voor koken.

Ondertussen hebben we kennis kunnen maken met wat lokale cultuur. Eerst kwam een kudde koeien de weg af langs de camping. En daarna een paard en wagen met houthakkers. Dat in combinatie met de mooie natuur zorgt er voor dat je de weg er heen al weer snel vergeet.