Op naar de Turkse grens

Vanmorgen een avontuur om te douchen. De douche is in een van de huisjes op de camping en daarvoor moet je de sleutel halen bij de receptie. Ik er heen en daar kreeg ik te horen dat het niet mogelijk was. The other man has the key and sorry but I had to wait. Maybe later...smile,smile.
Daar sta je dan. Eerst begreep ik hem niet goed en dacht dat de hut even bezet was voor een lokale wip, maar kwam er al snel achter dat het onze overburen waren die de sleutel hadden opgehaald. Nu zijn er zo'n 100 bungalows, maar voor de douche voor de campinggasten is er maar een lijkt het. Gisteren kregen we trouwens de sleutel van een ander huisje. Zal wel een speciale reden voor zijn. Loopt elke keer een werkster lakens te verversen en schoon te maken en zo. Drukke boel zo'n afwerkstraat.

Ik eerst maar de hond uitlaten en inderdaad kregen we daarna de sleutel van de buren. Douchen dus, ontbijtje, even Internetten en daarna weer op pad.
Eerst was onze bedoeling om nog een nachtje te blijven en op ons gemak nog wat van Plovdiv te gaan bekijken, maar eigenlijk hadden we daar geen van tweeën meer zin in.
Volgende doel was het Bachkovo klooster. Zo'n 25km ten zuiden van Plovdiv.
Daar aangekomen moesten we nog een aardig stuk omhoog lopen voor we in het klooster waren. Wel heel mooi en ook hier mocht weer niet gefotografeerd worden. Maar wel aan de buitenkant als ik dan een foto van Hil maakte en er toevallig ook een stuk klooster op stond. Beetje hypocriet, maar ach, kunnen we mee leven. Nu alleen Hil nog even wegretoucheren. Wordt wel een hele klus.
En op een aantal plekjes heb ik uiteraard de stille stand van de camera weer misbruikt. Ik werd wel een beetje wantrouwig achtervolgd door een bewaker, maar die hebben we afgewimpeld door een paar vragen te stellen. Dat verstond hij niet, en dus ging hij een collega halen die engels sprak. Voor mij dus het juiste moment om even wat plaatjes te schieten.

In de kerk zat een monnik op zangerige toon een aantal gebeden te neuriën en naast hem zat nog een oudere monnik. Door het duister kon je die bijna niet zien. Hil schrok zich een hoedje toen ze vlak bij hem stond en hij opeens bewoog. Daar had ik best op los willen gaan met de camera, maar ja dat is vragen om moeilijkheden en om nu de rest van mijn jaren te slijten in een kloostercel leek me ook geen optie.

Vanuit het klooster zijn we naar het zuidwesten gereden en nu zitten we op een camping in Biser, zo'n 20km van de Turkse grens. Tegenover ons staan een paar Duitsers die net uit Turkije komen en zij hebben wat tips gegeven over campings bij Istanbul. Morgen maar eens zien wat dat wordt.

Voor nu nog even een beetje bakken in het zonnetje. De temperatuur is inmiddels 32 graden maar er staat een lekker briesje. Is goed te doen. Ook nog even ge-Skyped met Natascha en Stephan dus konden we hem persoonlijk feliciteren met zijn verjaardag.
Straks een hapje eten in een restaurantje in het dorp. Voor € 5 heb je al een aardige maaltijd. Wijntje erbij en zijn we met z'n tweeën tussen de 10 en 15 Euro kwijt. Goed te doen dus.