Afscheid van Roemenië en kennismaking met Bulgarij

Maandagmorgen zijn we op ons gemak vertrokken van de camping in Boekarest. Deze lag in het noorden en we zijn via de rondweg naar het zuiden van Boekarest gereden. Nu dat hebben we geweten. Over een afstand van 19 km hebben we 5 en een half uur gedaan. Uiteindelijk bleek dat ze aan de zuidkant een stuk van de rondweg hadden opgebroken. Daar was voor een deel de weg gewoon afgegraven. Soms maar de helft van de weg, zodat er tussen de 2 weghelften een hoogteverschil zat van 30 cm. En verder bestond de weg uit los steenslag met enorme putten. De regen van de dag ervoor had daar ook niet veel goed aan gedaan. En het leek er ook niet echt op dat men verder nog bezig was met de aanleg van een nieuw weggedeelte. Vooral als je dan ook nog reclameborden ziet met een blauwe achtergrond en een cirkel van gele sterretjes, dan weet je gelijk wie die ellende financiert. Gevolg was in elk geval dat we de hele dag van een afstandje de stad hebben aanschouwd en pas laat de grens met Bulgarije over gingen.

Daar aangekomen liepen we tegen het volgende probleem aan. Bulgarije is geen echt kampeerland en dus is het zoeken naar een camping. We werden van het kastje naar de muur gestuurd en na 60 km hadden we eindelijk een camping gevonden. Maar helaas.... die was opgeheven. Er kwam wel iemand naar buiten om te vertellen dat hij en chock had gehad en daardoor de camping niet meer kon beheren.
Wij in tranen want het was inmiddels half 9 en om nu nog weer op zoek te gaan naar een volgende fata morgana dat was wel een beetje veel gevraagd. Maar de redding was nabij. We mochten op het parkeerterrein van de oude camping staan.
Nu had de man ook nog een grote herdershond en wij hadden al het gevoel dat dat niet goed zou gaan met Tosca. Volgens hem was dat geen probleem want hij had zijn hond volledig in de hand.
Nu, toen Tosca uit de auto stapte kwam die herder gelijk op haar afgestormd en leek geen vriendelijke bedoelingen te hebben. Wij Tosca snel in de caravan en de camping eigenaar heeft zijn herder meegenomen en hem achter het huis aan de ketting gelegd.
Opgelost zou je denken, maar helaas begon het beest te janken en blaffen. En dat heeft ie de hele nacht volgehouden.

Een slapeloze nacht dus en vroeg opgestaan.
Snel ontbijtje en toen weer op pad. Eerst naar Arbanasi, een dorpje met veel mooie oude huizen en een aantal middeleeuwse kerkjes. Vooral de geboortekerk zou indrukwekkend moeten zijn. Wij eerst de verkeerde kerk in, maar uiteidelijk toch de juiste gevonden. Deze was werkelijk prachtig. Volledig beschilderd met ikonen. Mocht alleen geen foto's maken. Kan toch niet waar zijn. Gelukkig heb ik een toestel met een stille stand voor het fotograferen van wild. Kwam nu goed uit maar al snel bleef de bewaking dicht bij me in de buurt. Het bleef dus helaas beperkt tot een paar opnamen.

Daarna door naar Veliko Tarnovo. Dat is een vestingstad met de vesting Starevets, en was vroeger de hoofdstad van Bulgarije in de tijd van de tsaren. Boven de stad is nog een groot deel van de vestingmuren blijven staan, maar van de vesting zelf is niet zo veel meer over. Inmiddels was het 27 graden en vooral Tosca liep te hijgen als een ouwe stoomboot. Toch ons rondje afgemaakt en haar daarna even laten zwemmen in de rivier beneden aan de vesting.

Als toetje nog zo'n 50 km verderop een bezichtiging van een museumdorp met oude ambachten in Gabrovo. Hier was het meeste aangedreven door waterkracht en werd ons ook getoond hoe alles werkte bij o.a. het houtsnijden, weefgetouw, leerbewerking etc. Best leuk om te zien. En het dorpje zag er ook erg leuk uit.

En nu zijn we op een camping in Kazanlak. Dit gebied stamt al uit de tijd van de Thracische koningen, waarvan nu nog een aantal grafheuvels overgebleven zijn. Verder ligt hier de rozenvallei waar, je raadt het al, veel rozen worden gekweekt. Gaan we dus morgen wat van zien.