Dagje Rio en Iguazu

Inmiddels weer 2 dagen verder en zijn we vetrokken uit Rio. We zitten nu in Iguazu, op de grens tussen Brazilië en Argentinië, bij de watervallen. Gisteren mooi op tijd opgestaan en zag het weer er goed uit. Nog wel wolken maar die losten al snel op en daarna werd het een zomerse dag met een lekker windje en zo'n 27 graden.
Na het ontbijt eerst via diverse trappen en smalle straatje naar beneden gelopen naar metrostation Gloria.

Daar kostte het nog even moeite om een kaartje te kopen omdat we alleen 100 Real hadden en ze eerst niet konden wisselen. Vervolgens de metro ingedoken naar het eindpunt bij Copacabana om daar een paar fietsen te huren. Die waren niet echt gloednieuw, maar de remmen deden het en voor ongeveer € 12 mag je ook niet klagen.
Wat dat betreft is Rio een fantastische omgeving om met de fiets rond te rijden. Vooral langs de stranden

liggen fantastische fietspaden, dus wij langs Ipanema beach rijden en vervolgens landinwaarts naar een grote lagune met als doel de heliport. We wilden starten met een helikoptervlucht boven Rio.
Ook nu was het geluk weer met ons want er stond een Duits stelletje dat ook de zelfde vlucht wilde maken en je moest met minimaal 3 zijn. Wij tickets besteld en daarna moesten we een uurtje wachten voor onze vlucht er was. Dus maar een terrasje opgezocht en lekker relexed van de omgeving genoten.

De vlucht zelf was maar 15 minuten, maar geeft wel een heel mooi beeld van Rio. Eerst over Ipanema en Copacabana beach tot aan de suikerbroodberg. Daarna weer terug en als afsluiting een rondje om het
Christusbeeld op de Corcovado berg. Van daar uit kun je prachtig zien hoe enorm de stad is (16 miljoen inwoners) en vooral hoeveel groen er nog is. Op de Corcovado is zelfs een compleet woud aangelegd dat dus eigenlijk midden in de stad ligt.

Weer terug hebben we ons fietsje gepakt en zijn eerst verder langs de lagune gefietst. Daar kwamen we een capibera familie tegen. Naar later bleek waren dit de enige capiberas in deze lagune. Een capibera is een soort waterzwijntje. Daarna dwars door de stad teruggereden naar de Suikerbroodberg. Een avontuur op zich om deels over de voetpaden tussen de wandelaars door te laveren. Op de weg was het zo druk dat je daar niet echt veilig kon fietsen. Bij de Suikerbroodberg aangekomen hebben we kaartjes gekocht. Daar begon voor mij m'n leeftijd eindelijk vruchten af te werpen, want boven de 60 betaal je de helft. Moest ik alleen wel m'n paspoort tonen en die had ik afgegeven bij de fietsverhuur. Pech dus.

Eenmaal boven aangekomen heb je een prachtig zicht over de stad en door de frisse wind was het daar goed uit te houden.
Om ons rondje compleet te maken zijn we daarna vanaf de Suikerbroodberg langs Copacabana beach terug gefietst naar de verhuurder om ze daar tegen 5 uur weer in te leveren.
Daarna nog een bezoekje aan fort Copacabana gebracht en werd het hoog tijd voor een late lunch. Bij een barretje aan het begin van Ipanema beach een hotdog genomen met een caipirinha. Dat is een lokaal drankje van limoen en rum, dat we volgens Olivia zeker moesten proberen. Nu dat hebben we gedaan. En omdat het best wel lekker was daarna nog maar eentje besteld om mee te nemen naar een plekje verderop. Daar hebben we de zonsondergang bekeken vanaf de rotsen, samen met een groot aantal locals, de Carioca. Maar ja eerst moest je daar nog heen klauteren en dan is zo'n drankje niet echt bevorderlijk voor je stabiliteit. Wij al giechelend tussen de mensen door gelaveerd om bij een mooi plekje te komen en toen genieten maar. Nu is dit voor een hoop Carioca's een leuk uitje en als de zon dan eindelijk onder is wordt er enthousiast geapplaudisseerd. Alsof de zon een geweldig showtje heeft weggeven. Doordat toen ook de 2e caipirinha op was werd de terugweg over de rotsen nog chaotischer maar we hebben het overleefd en zijn vervolgens met de metro weer terug gereden naar ons uitgangspunt.

Daar aangekomen was ons aangeraden om niet naar boven te lopen maar een taxi te nemen. Niet zozeer voor de veiligheid, maar het is meer dan een uur naar boven klauteren. De ene taxi na de andere had echter geen zin om ons mee te nemen. Ze vonden het allemaal veel te moeilijk om die bochtige, smalle weggetjes naar boven te rijden. Gelukkig toch nog iemand gevonden en zijn wij in Santa Teresa weer wat gaan eten. Daar werden we weer onthaald door de kroegbaas van de eerste avond en werd het steeds gezelliger met live muziek aan de overkant. Uiteindelijk zijn we min of meer waggelend naar ons hotel teruggegaan en uitgeput in bed gedoken.

Maar een ding kunnen we nu wel beamen. Rio is een geweldige stad en ondanks de vele waarschuwingen hebben we ons ook hier geen moment onveilig gevoeld. Zeker een aanrader om nog wat meer dagen heen te gaan. Wij hebben in elk geval voor ons gevoel alles er uitgehaald en verlaten de stad nu met pijn in ons hart.

Vandaag weer vroeg op want de taxi kwam om 7:15 uur om ons naar het vliegveld de brengen. Vervolgens moesten we op het vliegveld 2 uur wachten voor vertrek en dat hebben we maar opgevuld met het drinken van de nodige vruchtensapjes om weer onder de mensen te komen.
Aangekomen in Iguazu bleek daar niemand te staan om ons naar het hotel te brengen. Eerst nog geduldig afgewacht, maar uiteindelijk hebben we via een andere gids vervoer geregeld en in het hotel contact
opgenomen met de plaatselijke reisagent.
Na wat heen en weer gebel kregen we alsnog een gids die ons vandaag naar de watervallen zou brengen aan de Braziliaanse kant. Nu ligt het hotel aan de Argentijnse kant dus hebben we vandaag 3 keer de grens gepasseerd. Goed voor de stempeltjes moet je maar denken.
Om 2 uur kwam de gids en zijn we met hem het park ingegaan. Daar we in een sneltreinvaart door het park geloodst. Het laatste stuk werden we losgelaten en konden zelf rustig rondkijken. Wel indrukwekkend als je, met een enorm gebulder, die massa's water voorbij ziet komen. Morgen gaan we in elk geval ook de Argentijnse kant bekijken. Ben benieuwd wat dat gaat worden.

Terug in het hotel nog even een uurtje in het zwembad gezeten en na een late maaltijd wordt het nu bedtijd.