Terug naar de kust

Weer terug naar de kust. Niet zo ver rijden vandaag. Alleen de eerste 30 km was langs een riviertje tussen verticale rotsen. Weer een beetje zweten dus dat ik niet met de bovenkant van da caravan tegen de rotsen zou komen. Daarna weer nog 50 km over een mooie 2-baans weg en we waren in Comillas. Alleen weer een bekend Spaans probleem. Hoe vindt je de camping. We stonden op de boulevard en zagen in de verte iets wat op een caravan leek. Alleen hoe er te komen? Even vragen bij een kroegje en daar werd in klare Spaanse taal even uitgelegd waar ik links en rechtsaf moest. Bleek nog te kloppen ook, maar zelfs bij de ingang van de camping stond geen bordje.

Overigens is dit wel het mooiste plekje dat we tot nu toe gehad hebben. Recht boven een kleine baai met zandstrandje. Tosca meegenomen naar beneden en die had het gelijk weer naar haar zin. Een duik in zee en dan hard wegrennen omdat er weer een flinke golf aankwam. Het was wel wat winderig, maar met zo’n uitzicht neem je dat op de koop toe.

In de middag zijn we het stadje Comillas ingegaan. Dit heeft een oud centrum met een mooi kasteel en een huis dat door Gaudi (de architect van de kathedraal in Barcelona) ontworpen is. Dit is zijn eerste ontwerp rond een grote ovale patio met bij de ingang een torentje. Het gehele gebouw is voorzien van tegels met zonnebloemen en er is veel gebruik gemaakt van ijzer voor o.a. hangende balkonntjes.
Binnen is alles prachtig afgewerkt in een combinatie van licht en donker hout en elke kamer heeft een ander plafond. Onverwachts genieten dus van een mooi stukje architectuur.

Daarna terug naar de caravan en hebben we deze keer binnen gegeten. Maar dan wel met een spectaculair uitzicht. Van het strandje beneden was niets meer over omdat het inmiddels hoog water was en metsershoge golven sloegen met een enorm gebulder stuk op de rotsen onder de caravan. Af en toe kon je het geweld voelen van de binnenstormende golven. En s’nachts in slaap gewiegd worden met het geruis van de zee. Kan niet mooier.