Peninsula Valdez, walvissen spotten

20 november
Vandaag weer een reisdag. Om 10 uur werden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Deze keer geen vertraging. 12 uur vertrek. Ook was het deze keer mooi weer en hadden we bij vertrek een prachtig uitzicht over Ushuaia en de omgeving met besneeuwde toppen, fjorden en eilanden.
Om 2 uur landden we in Trelew en daar stond direct iemand klaar met onze huurauto. Een Nissan March. Van daaruit gingen we naar Puerto Madrin, een stad zo'n 60 km verderop aan de kust. De verhuurder is meegereden want zijn kantoor was 2 straten verder dan ons Hotel. We zitten nu in een hotel aan de boulevard, maar onze kamer is aan de achterkant. Uitzicht op de stad volgens de receptie, maar ze hadden daar vermoedelijk niet door dat er inmiddels een flat in aanbouw achter is neergezet. Uitzicht stelt dus niet zo veel voor, maar het is maar voor 1 nacht dus wij klagen niet.
De temperatuur hier is 25 graden en dat bevalt eigenlijk uitstekend. Kan ik weer een beetje van mijn kauwtje afkomen.
We zijn eerst een eindje de stad ingelopen om even naar de Carrefour te gaan ergens aan het begin van de stad, maar die hebben we nooit meer teruggevonden. In een andere supermarkt wat inkopen gedaan alvast voor de volgende dag onderweg en een lekker koud biertje om alvast soldaat te maken. Stukje kaas er bij, wat pinda's en even lekker Skypen met thuis.
Daarna een restaurantje zoeken. Daar een pizza uitgezocht, klein formaat. Ik een gekozen met hamburgers er op. Was super, maar toch nog zo veel dat ik een kwart heb moeten laten staan. Daarna terug naar het hotel.

21 november
s 'Morgens ontbijtje en om half 10 reden we weg van het hotel naar Puerto Piramides op Peninsula Valdez. Dit is een schiereiland dat volledig wordt ingenomen door het gelijknamige natuurpark. In dit gebied vindt je langs de kust zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguïns en de grootste van allemaal, de walvissen. De laatste komen hier om hun jongen te krijgen zo rond september en in december gaan ze weer weg.
Na iets meer dan een uur rijden kwamen we aan in Puerto Piramides, een plaatsje van voornamelijk hotelletjes, barretjes en reisorganisaties die de trips voor het walvis spotten verzorgen. We hadden dan ook al snel ons hotelletje gevonden. Het lag direct aan zee met veel kamers aan het strand. Onze kamer was echter aan de achterkant en keek uit op een prachtige blauwe muur. Beetje teleurgesteld, want hier zou je de walvissen vanuit je kamer moeten kunnen zien. Gaat bij ons dus niet lukken. Dan maar een plekje zoeken op het terras aan de voorkant.

s 'Middags zijn we met de auto op pad gegaan naar een aantal punten waar je de zeeolifanten, zeeleeuwen etc. kon zien. In totaal wel zo'n 250 km gereden op steenslag wegen. Helaas waren de meeste plekken afgeschermd zodat je alles alleen van een flinke afstand kon zien. Maar ja aan de andere kant eigenlijk ook wel weer terecht, want het is ook niet bevorderlijk als de hele dag bussen vol toeristen tussen die beesten lopen te sjouwen. Is niet goed voor het paargedrag en zo. Kan ik me ook wel wat bij voorstellen. Wil je toch een beetje privacy bij.

Onderweg regelmatig guanaco's tegengekomen met jongen en ook een Nandu met zo'n 14 kleintjes. Dat is de Argentijnse struisvogel soort. Deze is een stuk kleiner dan de Afrikaanse versie. Verder uiteraard weer de nodige vogels. Wat dat betreft worden we al echte vogelgluurders en soms weet Hil de namen ook nog.
Als we weer thuis zijn denk ik dat je haar wat vaker in het Hitlandbos tegen gaat komen met d'r verrekijkertje.

Terug bij het hotel hebben we dus een plekje gezocht op het terras en zat Hil met haar verrekijker springende walvissen te begluren. En ondertussen begon mijn kruin steeds harder te gloeien. Nu hadden ze al gezegd dat de zon hier fel is, maar met een beetje wind erbij gaat het dubbelop. In elk geval stond er een fel rood gekleurde indiaan naar me te gluren toen ik in de badkamerspiegel keek.
Geprobeerd dit een beetje te koelen onder de douche, maar dat heeft niet echt geholpen. Omdat we best een beetje moe waren zijn we daarna maar lekker in het hotel blijven eten. Mals biefstukje, de Argentijnse specialiteit.

22 november
Vandaag een spannende dag want we zouden walvissen gaan spotten vanaf een boot. Wij dus al ver voor de aangegeven tijd naar het agentschap, maar daar kregen we te horen dat we pas tegen 10 uur de zwemvestjes mochten passen.
Na een tijdje dus weer terug en deze keer kwamen er al wat meer medepassagiers opdagen. Uiteindelijk waren het er zo'n 50, maar het paste redelijk in de rubber boot. Met een tractor werd het gevaarte in de zee geduwd en daarna op zoek naar de walvissen.
Al snel kwam er een recht op de boot af. De sukkel. Ik had m'n camera nog niet eens uitgepakt. Wel gaaf als zo'n enorm gevaarte op je af komt.
Onze schipper besloot vervolgens om ergens anders te gaan kijken en bleef een half uur lang varen naar een baai verderop. Beetje jammer, want dat betekende dat we ook weer een half uur terug moesten varen en er dus maar een half uurtje walvissenspotten overbleef.
Gelukkig hebben we er wel een paar gezien, maar eigenlijk alleen hun neus of rug. Niet van die spectaculaire acties waarbij je de staart boven water uit ziet komen. Viel dus eigenlijk een beetje tegen. Zeker als je mensen tegenkomt die wel zulke foto's laten zien van gisteren.
Overigens hadden we in het hotel al gehoord dat de meeste al weg waren. De beste tijd is september en begin oktober als ook de mannetjes nog hier zijn om te paren. Nu zijn er alleen nog de vrouwtjes met de "kleintjes" van een meter of 5.

Eigenlijk was vandaag dus een beetje een tegenvaller, want dit zou een van de hoogtepunten van de trip zijn. Nu hebben we er vele gehad, maar vandaag viel niet in die categorie. Vermoedelijk omdat onze verwachtingen door de vele verhalen hoog gespannen was.

Terug in het hotel zwembroek aangetrokken en op naar het strand om even lekker te luieren. Prachtig weer, mooi zandstrand, dus dik voor elkaar.
Ik een paar strandstoelen gepakt en deze op het strand gezet. Vervolgens kleertjes en schoenen uit en toen kwamen we er achter dat het zand bloedheet was. Nu is dus niet alleen m'n kruin zwaar verbrand, maar m'n voetzolen ook. En die laatste dan zonder dat ze ook maar een druppel zon hadden gezien.
Ik dus rennend over het strand naar de zee om ze te blussen. Nu dat lukte aardig want volgens mij is het water hier niet warmer dan een graad of 10. Snap niet dat die walvissen het hierin uithouden, maar die hebben vermoedelijk wat meer vet aan hun lijf.

Vanmiddag nog even een kleine tour gemaakt naar een uitzichtpunt hier 10 km vandaan en daarna maar weer lekker relaxen bij het hotel. Kijken of ik nu ook nog wat op onze site kan plaatsen, want de wifi is hier belabberd.