Van de wind in de drup

Gisteren zijn we weer op pad gegaan naar Santiago de Compostela. Hier in de buurt heeft een collega van Hil een huis en hebben we afgesproken daar langs te gaan. Maar eerst moesten we er nog komen. Onderweg viel mijn persoonlijke kaartlees-systeem een beetje uit en ben ik ongemerkt op de verkeerde weg terechtgekomen. Gelukkig heb ik in een grijs verleden een navigatiecursus gehad en viel het me op dat we volgens de schaduwen oostwaarts reden en we moesten naar het noorden. Dus bij de volgende afslag gecorrigeerd en, helaas, over een wat smaller weggetje weer in de goede richting. Uiteindelijk waren we rond 20:00uur, inclusief uur tijdsverschil, op de camping in Porto do Son. Een plaatsje aan de kust van Galicië.
Dat laatste viel ook een beetje tegen omdat in deze omgeving de weggetjes deels door een bergachtig gebied lopen. En daar komt nog bij dat ze hier in Spanje elastische kilometers gebruiken. Waar een bordje “Camping 13km”staat is dit in de praktijk 20km.

Nu hadden we afgesproken om bij de collega van Hil, AnaMaria en Arnold, te gaan eten, dus hoefden we niet zelf te koken. Wel moesten we voor een deel weer over de zelfde bergweggetjes terug. Maar in Spanje eten ze toch niet zo vroeg, dus toen wij dan eindelijk om 21:00uur aankwamen werden we warm ontvangen door de hele familie. De zus van AnaMaria , Pilly, was al druk bezig in de keuken en tussen neus en lippen door begreep ik dat we iets met vis zouden krijgen. En dat krijgen ze er bij mij normaal gesproken niet in. Dat vis bleek uiteindelijk schaaldieren te zijn. Een soort scheermessen met inhoud en daarna Jacobsschelpen. Toch maar aan begonnen en ik moet toegeven de zus van AnaMarie kan koken zeg. Overheerlijk en voor herhaling vatbaar. Daarbij werd dan ook nog een lekker wit wijntje geschonken.
Volgende gang was Pimiente de padron, een soort groene pepers waarbij er voor de pechvogel af en toe een extra scherpe tussen zit. Als laatste kregen we Paella maar dan met stukken sparerib. Ook heerlijk.
Ondertussen begon Benito, de man van Pilly, diverse gekoelde likeurtjes in te schenken die allemaal geproefd moesten worden. Al met al een geweldige belevenis waarbij we konden kennismaken met de lokale producten waar ze hier in Galicië best wel trots zijn. En terecht.

Na de maaltijd zijn we op pad gegaan richting Ribeiro waar een dansfeest zou zijn die avond. Nou ja avond, inmiddels was het na middernacht en dan begint het pas. Eerst nog even een kleine 30 km rijden, en daarna genieten van de muziek. Mij eerlijk gezegd wel een beetje te hard, maar de de show was super. We zijn wel ruim voor het einde weggegaan en lagen uiteindelijk rond 3:30uur op bed.

Vanmorgen rond 9:30uur opgestaan en een beetje langzame start gehad. Na de vorige dag begint het er toch wel een beetje in te hakken. Komt nog bij dat het een beetje grijze dag is met wat motregen. Zo kom je dus van de harde wind in de drup. Bijna oer-Hollands weer met een temperatuur onder de 20 graden.
Rond de middag zijn we op pad gegaan richting Santiago de Compostela via Noia, een stadje hier dichtbij. In dit stadje wordt dit weekend een middeleeuws festival gehouden. Genieten dus weer want iedereen ging verkleed en de straten waren aangepast met vlaggen, kraampjes en omgebouwde terrasjes waar je op strobalen kon zitten. Ook waren we nog net op tijd voor een processie met een Maria beeld. En in de straten liepen kleine groepjes rond met oude muziekinstrumenten. Wat dat betreft weten ze hier wel hoe ze een feest moeten organiseren. Mijn camera heeft in elk geval weer overuren gedraaid. En ondertussen werd Tosca belaagd door een ridder te paard. Gelukkig geen agressiviteit van onze kant ondanks onze historie bij Den Briel.

Daarna zijn we doorgereden naar Santiago de Compostela waar we voornamelijk de kathedraal hebben bezocht. De stad was vol van pelgrims met flinke rugzakken. Duidelijk een prestatie voor sommigen als je ziet hoe ze begroet worden door kennissen en familie. De stad zelf viel een beetje tegen na de belevenissen in Noia, waar door de aankleding en de drukte een veel leukere sfeer heerste.

En nu zijn we weer terug op de camping en is het weer nog steeds niet beter. Sta je aan het strand, maar dan kun je er niets mee. Zelfs niet buiten zitten, want dat is te nat. Vandaag dus maar in de caravan eten, ook wel weer eens gezellig en eigenlijk de eerste keer sinds de wintersport.