Tomar en zijn klooster

Gisteren laat terug, dus vanmorgen een beetje moeite om er uit te komen. Maar om 8:30uur liep ik dan toch met Tosca te joggen over de boulevard en langs het strand. Daarna inpakken en weer op pad. Al met al was het verblijf in Lissabon super. Deze stad heeft alles wat we een beetje misten in Madrid. Veel oude, smalle straatjes en dan plotseling weer een enorm plein. Of een terrasje hoog boven de stad met een prachtig uitzicht. En dan vooral een ritje met het trammetje. Dat alleen al is een geweldige belevenis. Ook zijn we ergens op een terrasje een Fado zanger tegengekomen die werd begeleid door een gitarist en een soort luit. Klonk geweldig, maar wel een beetje treurig. Kreeg bijna tranen van in mijn ogen zonder dat ik kon verstaan waar het over ging.

Omdat de tijd een beetje begint te vorderen ben ik maar flink gaan schrappen in mijn lijstje met bezienswaardigheden. Nu staan we op de camping in Tomar, een stadje zo’n 150 km ten noorden van Lissabon. Dit heeft een erg mooi centrum en een prachtig klooster dat gesticht is door de kruisridders, het Convento de Cristo. Hier hebben we 2 uur doorheen gezworven. Deels is het een tempeliersfort en deels een klooster, met daarbinnen de Charola. Dit is een achthoekige bidkapel van de tempeliers, die prachtig beschilderd is. De pracht en praal stamt uit de tijd dat Tomar het hoofdkwartier werd van de Christusorde, een voortzetting van de tempelierorde. Wij dus op zoek naar de heilige graal, maar helaas ook hierniet te vinden.
In totaal is het een gebouw waarin je makkelijk kunt verdwalen. Ook de keuken en de bakkerij zijn nog aanwezig en in de kloostergangen kun je de kamers van demonniken bezichtigen. Die van de novicen waren een stuk kleiner en lager.
Rond een aantal binnentuinen zijn galerijen gebouwd, die vaak voorzien zijn van prachtig tegelwerk. Dit wordt veel toegepast in en op de huizen in de steden en op oude gebouwen.
Opvallend van Portugal vindt ik dat er veel van dergelijke gebouwen goed bewaard zijn gebleven uit een rijk verleden. Dat maakt het moeilijk een keuze te maken wat je gaat bezichtigen.

Helaas bleek dat we het Festival van de Tabuleiros net gemist hadden. Dit was afgelopen weekend. Hierbij dragen de meisjes (maagden) in een optocht een hoofdtooi die ongeveer net zo hoog is als het meisje zelf en bestaat uit een combinatie van brood en kreppapieren bloemen. Met bovenop een kroon. In de etalages stonden de foto’s en de straten waren deels nog versierd. Jammer maar helaas.
En nu zitten we stoer buiten na de maaltijd. Trui aan en bibberen maar. Is wel wat anders dan die 35 graden in Spanje. En er staat elke dag een stevig briesje. Juist dat maakt het, uit de zon, een stuk kouder.