Een lange en hete dag in Cordoba

Dit werd de start van een lange, hete dag zoals later zou blijken. Om 8:00uur op en na ontbijt de boel weer aangekoppeld en op pad.
Bij Granada zit je in de uitlopers van de Sierra Nevada. Bergachtig dus. Als je dan naar Cordoba rijdt loopt de weg eerst door heuvels met kilometer na kilometer olijfboomgaarden in keurige rijen. Naarmate je in de buurt van Cordoba komt gaat dit over in lage heuvels met wederom olijfboomgaarden, maar nu aangevuld met velden vol tarwe en enorme velden vol zonnebloemen. Een mooi gezicht, maar wat ons blijft opvallen is dat er weer geen boom te bekennen is. De Spanjaarden hebben, denk ik, elke boom gekapt die ze tegenkwamen. Voordeel is wel dat de wind dan vrij spel heeft. Maar tijdens het rijden met een caravan is dat weer wat minder. Af en toe krijg je een opduvel van een rukwind en ben je gelijk weer goed wakker.

Rond 14:00uur zijn we aangekomen op de camping in Cordoba, dicht bij het centrum, welke voorzien bleek van een zwembad met olympische afmetingen. Even een frisse duik dus want de temperatuur was inmiddels weer opgelopen naar 38 graden. En daar hier wel een LifeGuard bij het zwembad zat, stond ik al klaar om een plaatje te schieten van Hil die er uit geschopt werd vanwege haar bril. Maar nee hoor, geen enkele reactie.

Om 16:00 uur zijn we, op de fiets, de stad in gegaan. Heerlijk om met je fiets overal op de voetpaden tussendoor te laveren. Het is hier een gewoonte om, voor je eigen veiligheid, zo veel mogelijk op de voetgangersgebieden te fietsen. Voor mij was het in elk geval de eerste keer dat ik dwars over terrasjes fietste, daarbij proberend de ober met zijn volle dienblad niet te raken en zonder dat iemand er ook maar een enkele opmerking over maakte of je een vuile blik toewierp.
Eerst een beetje door de smalle straatjes en over pleintjes gezworven op zoek naar de Mezquita-kathedraal. Dit is een Moors bouwwerk waarin later, in het midden van het gebouw, een christelijke kerk is gebouwd. Een indrukwekkend gebouw met honderden zuilen zoals het vaak staat afgebeeld op plaatjes van Cordoba. De bouw heeft ook een paar honderd jaar geduurd.

Daarna liepen we langs een tent met flamenco muziek en hebben daar kaartjes besteld voor de zelfde avond. Al fietsend zijn we bij de Caballerizas Reales ofwel de koninklijke stallen terechtgekomen.
Helaas was er pas weer een voorstelling ingepland voor de volgende morgen. Wel mochten we rondkijken. De oude stallen zelf waren leeg, maar er was ook een mooie binnenbak in een schitterende entourage, maar wel zonder kroonluchters zoals in Wenen. En een buitenbak met daarnaast ook een aantal stallen.
Een paar heren waren aan het trainen en was wel even leuk om er naar te kijken.
Van daaruit zijn we teruggegaan naar de camping, want de flamenco show zou om 22:30uur beginnen en we wilden nog voor die tijd op ons gemak douchen en eten.

Om 22:00uur weer op pad en kreeg ik het al vrij vlot voor elkaar weer flink te verdwalen in al die kleine straatjes. Na wat rondvragen toch de “Tablao Flamenco, Cardenal” weer teruggevonden en waren we net op tijd. Een geweldige belevenis waarbij 2 gitaristen, een zanger en een zangeres de begeleiding deden. Diverse solo en gezamenlijke dansen werden uitgevoerd. Vooral de geconcentreerde blik van de dames en het plezier van het begeleidend koor heeft op ons een grote indruk gemaakt. Zeker een aanrader voor de liefhebber. Gevolg was wel dat we ver na 1:00 uur pas weer op de camping waren en het was nog steeds 31 graden. Maar ja, je moet er wat voor over hebben om alles mee te maken.