Trelew en Gaiman

Vanmorgen wat vroeger opgestaan en we waren al voor 9 uur op pad. Eindbestemming Trelew, maar we zijn wel via diverse kustweggetjes teruggereden.
Blijkt toch weer dat je meer wild ziet als je vroeg bent. Nu kwamen we al snel guanaco's tegen en een paar kalkoengieren. En even later bij een van de uitzichtpunten ook een soort kruising tussen een hamster en een woelmuis.
Toen we langs de stranden reden in de buurt van Puerto Madryn kwamen we ook steeds meer walvissen tegen. Een moeder en jong zaten zelfs nog geen 25 meter uit de kust voor het strand. En in de verte zagen we er zelfs eentje helemaal uit het water springen. Wel grappig, want dat was zo'n 5 km verderop en dan zie je hem springen, maar de plons hoor je pas als hij al onder water is verdwenen. En verder hoorde je overal een hoop gesnuif als ze boven water kwamen om te ademen.
Al met al hebben we er in een half uur tijd heel wat meer gezien als tijdens de boottocht.

Na Puerto Madryn richting Trelew. Bij elkaar zo'n 160 km. Daar aangekomen kwamen we midden in een opstopping terecht. Het bleek dat er naast de weg een racecircuit was en daar waren die dag races aan de gang met duizenden bezoekers. Net nog even met veel kabaal de raceauto's de laatste ronde in zien en (duidelijk) horen gaan. Ondertussen begonnen echter de parkeerterreinen al leeg de stromen en dat was dus de oorzaak van onze opstopping.

Na wat gezoek hebben we uiteindelijk onze Bed en Breakfast, La Caséna del Rio, gevonden en daar wilden we eerst inchecken en onze koffers achterlaten.
De voordeur was op slot en wij dus aanbellen. Na een tijdje kwam er een slaperige, wat oudere man aan die geen woord Engels sprak. Wij dus op ons beste Spaans uitleggen dat we gereserveerd hadden, waarop hij een heel verhaal begon. Dat ging ons dus iets te rap en hij ging zijn vrouw erbij roepen, want die kon wel een beetje Engels. Vervolgens verscheen er dus een slaperige wat oudere dame die ons met moeite wist te vertellen dat haar dochter er niet was en die sprak goed Engels. Verder werd wel duidelijk dat ze ons pas veel later hadden verwacht en ze dus allebei lagen te snurken. Domme Hollanders. Siësta en dan kom je toch niet om 2 uur aanzetten :-)
Ze ging er eigenlijk vanuit dat wij ook direct naar bed zouden gaan, maar ik heb haar duidelijk weten te maken dat wij naar het volgende stadje, Gaiman, zouden gaan. Na wat uitleg hoe daar te komen kregen we de sleutel van de voordeur en de poort mee en gingen zij weer naar bed om hun verstoorde slaapje voort te zetten.

In het verleden waren de eerste bewoners van dit gebied veehouders uit Whales. Vandaar dus ook die rare namen als Trelew en Gaiman. In Gaiman, hadden we gehoord van anderen, zou een geweldige theetuin zijn waar in het verleden prinses Dianne op bezoek was geweest. Hing vol met foto's van haar. Wij dus op zoek en we vonden al snel een bordje richting theetuin. Naar binnen en daar bleek dat we alleen cash konden betalen. We hadden niet genoeg en vroegen om een pinautomaat. Deze opgezocht, maar omdat er een storing/onderhoud bij de ING was konden we niets opnemen. Wij weer terug en vertellen dat het niet gelukt was en dat we niet kwamen. Nu dat was niet mogelijk. We moesten en zouden blijven om in elk geval thee te drinken op kosten van het huis. Vervolgens kregen we ook nog wat brood en gebak voorgezet. We voelden ons hier eigenlijk best wel een beetje ongemakkelijk bij, want dit soort gastvrijheid zijn we in Nederland absoluut niet gewend.
Na afloop kregen we nog een omhelzing en werden uitgezwaaid alsof we graag geziene gasten waren. Kunnen we weer toevoegen als een uitermate positieve ervaring.
En het mooie was dat dit helemaal niet de theetuin was die we zochten. Die kwamen we een paar kilometer verderop tegen en was veel commerciëler. Ik zei nog voor de grap, Hollander die ik ben, dat we hier de zelfde truck uit moesten halen van het cashprobleem, maar dat ging ons toch iets te ver.

Daarna terug naar Trelew en zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje waar ze creditcard accepteerden. Wij zoeken, maar alles was gesloten. Uiteindelijk zijn we in een groot winkelcentrum maar een broodje hamburger met ei gaan halen en daar bleek dat alle restaurant pas om 9 uur open gingen. Dat was ons te laat omdat we dan in het donker onze Bed & Breakfast weer terug moesten zoeken. Dus was dat broodje de beste optie. En nu zitten we in een stil hutje op de hei en hebben verder nog niemand hier gezien. Hoop dat er morgen wel iemand is voor het ontbijt.