Etosha National Park
Blijf op de hoogte en volg Hans
19 September 2012 | Namibië, Swakopmund
18 september
De komende 2 dagen gaan we Etosha verkennen. Eerst vanaf de camping Okaukuejo richting noorden en westen. Volgens de wacht bij de gate zouden er in het noorden leeuwen zitten. Dus wij er heen. Zo'n kleine 50 km verderop dus.
Onderweg kwamen we al het nodige wild tegen zoals struisvogels, gnoes, zebra's etc. En ook af en toe een mooie vogel waarvan we de naam helaas nog op moeten zoeken. Bij de waterhole waar de leeuwen moesten zitten was er niet een te bekennen. Sterker nog er was geen enkel dier te zien. Behalve dan een zootje mussen en soortgenoten.
Wij weer verder naar een plek dat Het Sprookies Woud heette. Moesten een paar bijzondere bomen staan. Die waren vandaag dus ook niet aanwezig, want wij konden er niet een vinden die er bijzonder uitzag. Begon al goed dus. Inmiddels 100 km verder nog niet echt veel gezien. Maar ja wat wil je ook in een natuurreservaat van 300 bij 100 km. Half zo groot als Nederland dus. Na nog de nodige omzwervingen zijn we teruggekeerd op de camping Okakuejo om even te plassen etc. Want onderweg mag je nergens uitstappen. En dat doen we dan ook uiteraard niet. Veel te gevaarlijk volgens Hil, want voor je het weet had je een leeuw achter je broek aan. Dat was voor mij dus het sein om uit te stappen in de hoop dat we er dan toch een zouden zien. Helaas dus, hadden vermoedelijk geen trek in zo'n oud baasje.
Rond 1 uur weer vanaf de camping vertrokken langs de Etosha Pan (een grote zoutvlakte) richting ons volgende overnachtingspunt. Halali Camp. Via een waterhole waar luipaarden zouden moeten zitten. Die waren er vandaag dus ook niet. Daarna wel nog wat olifanten ontmoet en waren we tegen 4 uur op Halali Camp. Omkleden en een duik in het zwembad. En daarna lekker relaxen in de zon. s'Avonds om 6 uur op naar de Waterhole bij de camping. Een enorme groep mensen die allemaal naar een watertje met een paar polletjes gras zaten te staren. Wij dus ook maar, maar na een kwartiertje was het wel mooi geweest. Het meegebrachte bier was trouwens ook op. Braai aan en smikkelen maar met een lekker wijntje er bij.
Later op de avond nog even bij de waterhole gaan kijken en toen waren er inderdaad een paar olifanten een showtje aan het weggeven. Miste eigenlijk het applaus, maar dit lijkt toch wel een beetje fake. Daarna lekker naar bedje toe en dromen van alle beestjes die op de loer lagen.
19 september
Deze keer wat vroeger opgestaan om het ochtendritueel van ontwakend Etosha mee te maken. En met succes. We kwamen nu veel meer dieren tegen. Eerst een kudde olifanten met een paar kleintjes. Daarna nog diverse zeebra's, sprinbokken en onze eerste impala's. Konden we ook weer wegschrappen. Maar de leeuw bleef uit.
Wel opeens een neushoorn vlak naast ons in de struiken. Die zat onder het bloed in zijn nek. Misschien gevochten, of in de struiken blijven hangen. En z'n oren zagen er uit alsof ze door een gaatjesprikker waren bewerkt. Hij, of zij, was ook een beetje knorrig bij al dat bekijks en begon af en toe uitvallen te doen naar ??? Even later ging er vlak voor hem een auto staan en ik denk, daar komen m'n actiefoto's. Maar hij was zo kippig dat hij er voorbij schoot en aan de overkant in de bosjes verdween.
Om 11 terug naar Halali Camp en daar een laat ontbijtje genuttigd. Vervolgens weer zwembroekje aan en plons, afkoeling in het zwembad. Heerlijk zo'n leventje. Alleen wat weinig slaap.
Tegen 3 uur weer ingepakt en op pad. Nu richting Namutoni Camp. Onderweg kwamen we eerst een knorrige olifant tegen die langs de kant van de weg stond te slapen en af en toe hevig met zijn oren begon te flapperen als er een auto te dichtbij kwam. Volgens Hil werd hij dan kwaad. Maar ja, ik wilde een foto recht van voren maken. En dan lieft met z'n oren uit. Dus langzaam voorbijrijden. En daarna even proberen een foto te nemen. Mislukte de eerste keer, dus nog maar een keer proberen. Dat ging toen veel beter. En daar komt nog bij dat Hil het meeste risico liep. Die zat namelijk aan zijn kant van de auto. Je moet er wat voor over hebben om mooie plaatjes te schieten nietwaar.
Een eind verderop moesten we over een weg door de zoutvlakte en middenop stond nog een olifant. Die bleef midden op de weg lopen en wij wisten niet of het nu wel verstandig was om dan maar aan de kant te gaan staan wachten. We konden niet naar links of rechts uitwijken, want dat liep recht naar beneden.
Deze keer toch maar voorzichtiger en langzaam achteruit gereden, in de hoop dat het beest uiteidelijk van de weg af zou gaan. Maar volgens mij vond hij het wel een leuk spelletje en bleef rustig onze kant uitkomen. Wij weer verder achteruit en zijn daarna maar omgedraaid. Na een poosje sloeg hij gelukkig af de bosjes in en konden wij weer door. Spanning en avontuur dus hier in Etosha. En zo hoort het ook, want anders ben je hier voor niks naartoe gekomen.
Omdat het inmiddels later in de middag was kregen we steeds meer wild te zien. Het werd alleen wel een beetje krap om op de camping te komen. Want daar moet je met zonsondergang binnen zijn. Beetje gassen dus over de inmiddels bekende hobbelwegen en is het toch nog gelukt. Tussen door nog even een poging geaagd om een giraffe bij zonsondergang te fotograferen en daarna snel naar onze plek. Eten en vervolgens nog even bij de Waterhole kijken. Niets te zien. Dan maar naar bed dus.
De komende 2 dagen gaan we Etosha verkennen. Eerst vanaf de camping Okaukuejo richting noorden en westen. Volgens de wacht bij de gate zouden er in het noorden leeuwen zitten. Dus wij er heen. Zo'n kleine 50 km verderop dus.
Onderweg kwamen we al het nodige wild tegen zoals struisvogels, gnoes, zebra's etc. En ook af en toe een mooie vogel waarvan we de naam helaas nog op moeten zoeken. Bij de waterhole waar de leeuwen moesten zitten was er niet een te bekennen. Sterker nog er was geen enkel dier te zien. Behalve dan een zootje mussen en soortgenoten.
Wij weer verder naar een plek dat Het Sprookies Woud heette. Moesten een paar bijzondere bomen staan. Die waren vandaag dus ook niet aanwezig, want wij konden er niet een vinden die er bijzonder uitzag. Begon al goed dus. Inmiddels 100 km verder nog niet echt veel gezien. Maar ja wat wil je ook in een natuurreservaat van 300 bij 100 km. Half zo groot als Nederland dus. Na nog de nodige omzwervingen zijn we teruggekeerd op de camping Okakuejo om even te plassen etc. Want onderweg mag je nergens uitstappen. En dat doen we dan ook uiteraard niet. Veel te gevaarlijk volgens Hil, want voor je het weet had je een leeuw achter je broek aan. Dat was voor mij dus het sein om uit te stappen in de hoop dat we er dan toch een zouden zien. Helaas dus, hadden vermoedelijk geen trek in zo'n oud baasje.
Rond 1 uur weer vanaf de camping vertrokken langs de Etosha Pan (een grote zoutvlakte) richting ons volgende overnachtingspunt. Halali Camp. Via een waterhole waar luipaarden zouden moeten zitten. Die waren er vandaag dus ook niet. Daarna wel nog wat olifanten ontmoet en waren we tegen 4 uur op Halali Camp. Omkleden en een duik in het zwembad. En daarna lekker relaxen in de zon. s'Avonds om 6 uur op naar de Waterhole bij de camping. Een enorme groep mensen die allemaal naar een watertje met een paar polletjes gras zaten te staren. Wij dus ook maar, maar na een kwartiertje was het wel mooi geweest. Het meegebrachte bier was trouwens ook op. Braai aan en smikkelen maar met een lekker wijntje er bij.
Later op de avond nog even bij de waterhole gaan kijken en toen waren er inderdaad een paar olifanten een showtje aan het weggeven. Miste eigenlijk het applaus, maar dit lijkt toch wel een beetje fake. Daarna lekker naar bedje toe en dromen van alle beestjes die op de loer lagen.
19 september
Deze keer wat vroeger opgestaan om het ochtendritueel van ontwakend Etosha mee te maken. En met succes. We kwamen nu veel meer dieren tegen. Eerst een kudde olifanten met een paar kleintjes. Daarna nog diverse zeebra's, sprinbokken en onze eerste impala's. Konden we ook weer wegschrappen. Maar de leeuw bleef uit.
Wel opeens een neushoorn vlak naast ons in de struiken. Die zat onder het bloed in zijn nek. Misschien gevochten, of in de struiken blijven hangen. En z'n oren zagen er uit alsof ze door een gaatjesprikker waren bewerkt. Hij, of zij, was ook een beetje knorrig bij al dat bekijks en begon af en toe uitvallen te doen naar ??? Even later ging er vlak voor hem een auto staan en ik denk, daar komen m'n actiefoto's. Maar hij was zo kippig dat hij er voorbij schoot en aan de overkant in de bosjes verdween.
Om 11 terug naar Halali Camp en daar een laat ontbijtje genuttigd. Vervolgens weer zwembroekje aan en plons, afkoeling in het zwembad. Heerlijk zo'n leventje. Alleen wat weinig slaap.
Tegen 3 uur weer ingepakt en op pad. Nu richting Namutoni Camp. Onderweg kwamen we eerst een knorrige olifant tegen die langs de kant van de weg stond te slapen en af en toe hevig met zijn oren begon te flapperen als er een auto te dichtbij kwam. Volgens Hil werd hij dan kwaad. Maar ja, ik wilde een foto recht van voren maken. En dan lieft met z'n oren uit. Dus langzaam voorbijrijden. En daarna even proberen een foto te nemen. Mislukte de eerste keer, dus nog maar een keer proberen. Dat ging toen veel beter. En daar komt nog bij dat Hil het meeste risico liep. Die zat namelijk aan zijn kant van de auto. Je moet er wat voor over hebben om mooie plaatjes te schieten nietwaar.
Een eind verderop moesten we over een weg door de zoutvlakte en middenop stond nog een olifant. Die bleef midden op de weg lopen en wij wisten niet of het nu wel verstandig was om dan maar aan de kant te gaan staan wachten. We konden niet naar links of rechts uitwijken, want dat liep recht naar beneden.
Deze keer toch maar voorzichtiger en langzaam achteruit gereden, in de hoop dat het beest uiteidelijk van de weg af zou gaan. Maar volgens mij vond hij het wel een leuk spelletje en bleef rustig onze kant uitkomen. Wij weer verder achteruit en zijn daarna maar omgedraaid. Na een poosje sloeg hij gelukkig af de bosjes in en konden wij weer door. Spanning en avontuur dus hier in Etosha. En zo hoort het ook, want anders ben je hier voor niks naartoe gekomen.
Omdat het inmiddels later in de middag was kregen we steeds meer wild te zien. Het werd alleen wel een beetje krap om op de camping te komen. Want daar moet je met zonsondergang binnen zijn. Beetje gassen dus over de inmiddels bekende hobbelwegen en is het toch nog gelukt. Tussen door nog even een poging geaagd om een giraffe bij zonsondergang te fotograferen en daarna snel naar onze plek. Eten en vervolgens nog even bij de Waterhole kijken. Niets te zien. Dan maar naar bed dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
