Zuidkust en Fjordland
Door: Hans Hofman
Blijf op de hoogte en volg Hans
29 Oktober 2016 | Nieuw Zeeland, Te Anau
27 oktober
Vanuit Arrowtown weer teruggereden naar Cromwell en vervolgens via Alexandra, Lawrence en Milton naar de oostkust. In Lawrence hebben we heerlijk op een terrasje in de zon kunnen zitten genietend van een kop koffie met carrot cake. Helaas begon het aan de kust al weer te betrekken en later te regenen. Langs de kust hebben we een paar kleine weggetjes gevolgd en onder andere de petrified Forest, een versteend woud, gezien. Bij het meest zuidelijke puntje van het zuider eiland hebben we een boerderijcamping gevonden. Leuk, naast de camper stonden een paar dagen oude kalfjes. We werden wel gewaarschuwd dat ze misschien s'morgens wat herrie konden maken omdat ze dan honger hebben.
Verder lagen er bakken voor hun hok met allemaal uitstulpingen. Volgens mij waren het allemaal penissen, maar het bleek de vervanging van de tepels te zijn, waarmee ze gevoed worden.
Ook hadden ze een goede keuken en konden we daar heerlijk verwarmd ons maaltje klaarmaken.
28 oktober
Na een hele nacht plensbuien heb je de hoop dat het dan s'morgens op is, maar helaas het begon alleen maar harder te regenen. Om 8 uur werden de kalfjes gevoed en dus zijn we er maar uit gegaan, hoewel het wel heel verleidelijk was om nog een tijdje in ons warme bedje te blijven liggen. Maar we moesten naar Manapouri om daar de volgende morgen mee te gaan met een boot trip naar Doubtful Sound. Dus toch maar op pad via de Southern Scenic Tourism Route.
Eerst via Invercargill waar je naar het meest zuidelijke eiland, Stewart Island, kan oversteken. Dat eiland is bekend om zijn grote Kiwi kolonie, maar een dergelijk tripje hebben we op het Noordeiland al in de planning staan. Dus in de plensregen een kroegje opgezocht voor een bak koffie. Dat bleek een Turks café te zijn, maar ze hadden wel lekkere koffie.
Daarna weer door via Riverton naar Orepuki waar we naar het strand zijn gegaan. Daar zouden mooie stenen op het strand liggen bij Gemstone Beach. De kust wordt gevormd door een soort kleiachtige kliffen die af en toe naar beneden storten en dan komt er weer een hoop grind vrij. De kliffen zijn zo zacht dat je er gemakkelijk je eigen naam in kan schrijven. Net een papje van hard zand. Daartussen zitten lagen van veenachtige grond die dan als blokken naar beneden op het strand storten.
Na een korte strandwandeling weer verder over de route en uiteindelijk gestopt op een camping in Manapouri. Inmiddels was het al wel droog geworden, alleen bleef het koud.
29 oktober
Zonder haast opgestaan en daarna nog in een kroegje koffie gedronken.
Onderwijl ook nog geprobeerd om via een vrije Wifi punt onze foto's van de Nevis Swing te downloaden. Maar dat duurde helaas te lang en moesten we op een gegeven moment inchecken voor ons tripje. Later is het alsnog gelukt en hebben we een paar foto's bij het vorige verslag gevoegd.
Rond 12 uur vertrokken we met een snelle catamaran naar het westelijke eind van Lake Manapouri. Een klein uurtje varen. En we hadden geluk want de zon scheen volop en ook de temperatuur was goed te doen.
Aan de andere kant moesten we overstappen naar een bus die ons via een bergpas, de Wilmot Pass, naar de andere kant bracht. Van boven heb je een prachtig uitzicht over de Doubtful Sound, een fjord die ver het binnenland inloopt.
Bij Deep Cove werden we ingescheept op de Navigator, een boot mat een capaciteit voor 70 passagiers. En al snel vertrokken we richting zee.
Ieder kreeg zijn hut toegewezen en nadat we daar onze spulletjes hadden gedumpt werd het lekker genieten aan dek van de prachtige omgeving. Links en rechts watervallen die stijl naar beneden kwamen en prachtige groene hellingen. Een heerlijk relaxed tripje, tot we bij zee kwamen. Daar werd een kort stukje doorgevaren naar een eilandje met zeerobben en was het stevig schommelen. Maar al snel werd weer teruggekeerd en gingen we een van de zijarmen in om te ankeren.
Net daarvoor kwam er nog even een groepje dolfijnen voor de boeg spelen. Grappig zoals die over elkaar heen springen.
Na het ankeren kreeg je de keus om met een grote sloep mee te gaan of zelf met een kajak een stuk te peddelen. Wij uiteraard voor het laatste gekozen omdat je dan voor je gevoel toch dichter bij het water bent. En wie weet kom je dan een verdwaalde dolfijn of een pinguïn tegen.
Helaas gebeurde dat niet, maar het was wel even leuk om zelf bezig te zijn. En echt nat werd je ook niet omdat de kajak best wel stabiel was.
Alleen het water van de peddels liep af en toe over je kleren.
Na dit korte avontuur kregen we een heerlijk diner voorgeschoteld en na een presentatie over de geschiedenis en bewoners van de Doubtful Sound zochten we onze kooi op om al snel in een diepe slaap te vallen.
30 oktober
s'Morgens werden om half 7 de motoren al gestart dus werd je vanzelf wakker. Ondertussen werd omgeroepen dat er weer dolfijnen voor de boeg waren, maar ja als je onder de douche staat heb je daar niet veel aan.
Na het ontbijt zijn we gestopt bij een eilandje waar pinguïns zaten en een lokale soort papagaaien. Deze waren een beetje groen-grijs maar als ze vlogen kon je zien dat de vleugels aan de onderkant donker rood waren.
Onderweg kwamen we nog af en toe een zwemmende pinguïns en een paar zeerobben tegen. En weer de serene rust in een wereld waar niemand woont. Helaas was er nu weer veel bewolking en door de kou bleven we toch grotendeels binnen.
Om 12 uur waren we weer bij het beginpunt en gingen met de bus en de catamaran weer terug in Manapouri.
Daar het campertje opgezocht en doorgereden naar Te Anau, een dorpje aan lake Te Anau, het grootste meer van het Zuid eiland.
Daar wat boodschappen gedaan, een camping gezocht en heerlijk op een terrasje gezeten in de zon, die inmiddels volop scheen. De eerste echte warme dag die we meemaakten. Nog even lekker langs het meer gewandeld over een stukje van de Kepler Track, een wandelroute van 55km.
En daarna in de ruime camping keuken het eten klaar gemaakt, want s'avonds koelde het weer stevig af richting vriespunt.
Vanuit Arrowtown weer teruggereden naar Cromwell en vervolgens via Alexandra, Lawrence en Milton naar de oostkust. In Lawrence hebben we heerlijk op een terrasje in de zon kunnen zitten genietend van een kop koffie met carrot cake. Helaas begon het aan de kust al weer te betrekken en later te regenen. Langs de kust hebben we een paar kleine weggetjes gevolgd en onder andere de petrified Forest, een versteend woud, gezien. Bij het meest zuidelijke puntje van het zuider eiland hebben we een boerderijcamping gevonden. Leuk, naast de camper stonden een paar dagen oude kalfjes. We werden wel gewaarschuwd dat ze misschien s'morgens wat herrie konden maken omdat ze dan honger hebben.
Verder lagen er bakken voor hun hok met allemaal uitstulpingen. Volgens mij waren het allemaal penissen, maar het bleek de vervanging van de tepels te zijn, waarmee ze gevoed worden.
Ook hadden ze een goede keuken en konden we daar heerlijk verwarmd ons maaltje klaarmaken.
28 oktober
Na een hele nacht plensbuien heb je de hoop dat het dan s'morgens op is, maar helaas het begon alleen maar harder te regenen. Om 8 uur werden de kalfjes gevoed en dus zijn we er maar uit gegaan, hoewel het wel heel verleidelijk was om nog een tijdje in ons warme bedje te blijven liggen. Maar we moesten naar Manapouri om daar de volgende morgen mee te gaan met een boot trip naar Doubtful Sound. Dus toch maar op pad via de Southern Scenic Tourism Route.
Eerst via Invercargill waar je naar het meest zuidelijke eiland, Stewart Island, kan oversteken. Dat eiland is bekend om zijn grote Kiwi kolonie, maar een dergelijk tripje hebben we op het Noordeiland al in de planning staan. Dus in de plensregen een kroegje opgezocht voor een bak koffie. Dat bleek een Turks café te zijn, maar ze hadden wel lekkere koffie.
Daarna weer door via Riverton naar Orepuki waar we naar het strand zijn gegaan. Daar zouden mooie stenen op het strand liggen bij Gemstone Beach. De kust wordt gevormd door een soort kleiachtige kliffen die af en toe naar beneden storten en dan komt er weer een hoop grind vrij. De kliffen zijn zo zacht dat je er gemakkelijk je eigen naam in kan schrijven. Net een papje van hard zand. Daartussen zitten lagen van veenachtige grond die dan als blokken naar beneden op het strand storten.
Na een korte strandwandeling weer verder over de route en uiteindelijk gestopt op een camping in Manapouri. Inmiddels was het al wel droog geworden, alleen bleef het koud.
29 oktober
Zonder haast opgestaan en daarna nog in een kroegje koffie gedronken.
Onderwijl ook nog geprobeerd om via een vrije Wifi punt onze foto's van de Nevis Swing te downloaden. Maar dat duurde helaas te lang en moesten we op een gegeven moment inchecken voor ons tripje. Later is het alsnog gelukt en hebben we een paar foto's bij het vorige verslag gevoegd.
Rond 12 uur vertrokken we met een snelle catamaran naar het westelijke eind van Lake Manapouri. Een klein uurtje varen. En we hadden geluk want de zon scheen volop en ook de temperatuur was goed te doen.
Aan de andere kant moesten we overstappen naar een bus die ons via een bergpas, de Wilmot Pass, naar de andere kant bracht. Van boven heb je een prachtig uitzicht over de Doubtful Sound, een fjord die ver het binnenland inloopt.
Bij Deep Cove werden we ingescheept op de Navigator, een boot mat een capaciteit voor 70 passagiers. En al snel vertrokken we richting zee.
Ieder kreeg zijn hut toegewezen en nadat we daar onze spulletjes hadden gedumpt werd het lekker genieten aan dek van de prachtige omgeving. Links en rechts watervallen die stijl naar beneden kwamen en prachtige groene hellingen. Een heerlijk relaxed tripje, tot we bij zee kwamen. Daar werd een kort stukje doorgevaren naar een eilandje met zeerobben en was het stevig schommelen. Maar al snel werd weer teruggekeerd en gingen we een van de zijarmen in om te ankeren.
Net daarvoor kwam er nog even een groepje dolfijnen voor de boeg spelen. Grappig zoals die over elkaar heen springen.
Na het ankeren kreeg je de keus om met een grote sloep mee te gaan of zelf met een kajak een stuk te peddelen. Wij uiteraard voor het laatste gekozen omdat je dan voor je gevoel toch dichter bij het water bent. En wie weet kom je dan een verdwaalde dolfijn of een pinguïn tegen.
Helaas gebeurde dat niet, maar het was wel even leuk om zelf bezig te zijn. En echt nat werd je ook niet omdat de kajak best wel stabiel was.
Alleen het water van de peddels liep af en toe over je kleren.
Na dit korte avontuur kregen we een heerlijk diner voorgeschoteld en na een presentatie over de geschiedenis en bewoners van de Doubtful Sound zochten we onze kooi op om al snel in een diepe slaap te vallen.
30 oktober
s'Morgens werden om half 7 de motoren al gestart dus werd je vanzelf wakker. Ondertussen werd omgeroepen dat er weer dolfijnen voor de boeg waren, maar ja als je onder de douche staat heb je daar niet veel aan.
Na het ontbijt zijn we gestopt bij een eilandje waar pinguïns zaten en een lokale soort papagaaien. Deze waren een beetje groen-grijs maar als ze vlogen kon je zien dat de vleugels aan de onderkant donker rood waren.
Onderweg kwamen we nog af en toe een zwemmende pinguïns en een paar zeerobben tegen. En weer de serene rust in een wereld waar niemand woont. Helaas was er nu weer veel bewolking en door de kou bleven we toch grotendeels binnen.
Om 12 uur waren we weer bij het beginpunt en gingen met de bus en de catamaran weer terug in Manapouri.
Daar het campertje opgezocht en doorgereden naar Te Anau, een dorpje aan lake Te Anau, het grootste meer van het Zuid eiland.
Daar wat boodschappen gedaan, een camping gezocht en heerlijk op een terrasje gezeten in de zon, die inmiddels volop scheen. De eerste echte warme dag die we meemaakten. Nog even lekker langs het meer gewandeld over een stukje van de Kepler Track, een wandelroute van 55km.
En daarna in de ruime camping keuken het eten klaar gemaakt, want s'avonds koelde het weer stevig af richting vriespunt.
-
31 Oktober 2016 - 17:30
Rita En Ton:
wat super wat jullie samen meemaken! ben jaloers! -
31 Oktober 2016 - 18:21
Magda:
Nog een fijne tijd daar buurtjes.groetjes Dirk en Magda -
01 November 2016 - 21:28
Karel En Lies:
Sportief hoor Hilleke; in de kajak! Mooie foto van de klif.
Veel plezier verder met jullie bijzondere avontuur.
Groetjes,
Karel en Lies. -
03 November 2016 - 10:51
Geert En Carla:
Ben weer helemaal " bijgelezen " in jullie indrukwekkend , avontuurlijk boek.
" De wereld is een boek, wie niet reist leest slechts één pagina ! "
Liefs van Geert en Carla.
-
03 November 2016 - 10:51
Geert En Carla:
Ben weer helemaal " bijgelezen " in jullie indrukwekkend , avontuurlijk boek.
" De wereld is een boek, wie niet reist leest slechts één pagina ! "
Liefs van Geert en Carla.
-
03 November 2016 - 10:51
Geert En Carla:
Ben weer helemaal " bijgelezen " in jullie indrukwekkend , avontuurlijk boek.
" De wereld is een boek, wie niet reist leest slechts één pagina ! "
Liefs van Geert en Carla.
-
03 November 2016 - 10:53
Carla.:
Sorry, de bedoeling was maar 1x , maar ja soms loopt het anders.........
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
