Auckland en Tahiti

6 oktober
s' Ochtens geen haast want onze vlucht naar Sydney vertrok pas om kwart over twaalf. Op het gemak dus ontbeten en daarna de bagage weer ingepakt. Om half elf een taxi geregeld en op naar het vliegveld. De vlucht vertrok netjes op tijd. Onderweg konden we genieten van het uitzicht op de lege vlaktes in het centrale deel van Australië. Niets dan leegte en af en toe heb je het gevoel dat je over de maan vliegt.
Iets over vier uur lokale tijd waren we in Sydney. Daar met een bus dwars over het vliegveld naar de Internationale terminal en weer opnieuw inchecken. Gelukkig was de bagage wel door geboekt naar Auckland, onze volgende halte.
Even voor middernacht waren we in Auckland, Nieuw Zeeland en inmiddels moesten we onze klok weer 4 uur bijstellen.
Waar we niet op gerekend hadden was dat in Nieuw Zeeland ook een strenge import controle gold en als gevolg daarvan we uiteindelijk pas anderhalf uur later in het Novotel Auckland Airport konden inchecken. Wel lekker dat we niet eerst de stad in moesten voor ons hotel want de ingang was recht tegenover de aankomsthal. Inchecken en naar bed dus.

7 oktober
Opgestaan en uitgezocht hoe we het beste naar de stad konden gaan, want pas om 6 uur s'avonds vertrok onze volgende vlucht. De bagage kon in het hotel blijven en wij met de bus de stad in. Nu was dat een beetje een overgang want het was 12 graden en het regende. Jassen dus weer opgezocht en de kou in. Wel een overgang als je net gewend bent geraakt aan dagtemperaturen van boven de 30 graden.
In de stad een leuk tentje opgezocht voor een ontbijtje en daarna zijn we naar de SkyTower gegaan. Boven werden we, ondanks het wat mindere weer, toch getrakteerd op een mooi uitzicht over de stad. En ook de zon hielp een handje want die brak af en toe door.
Verder was het gezellig druk in de stad en hebben we nog wat boodschappen gedaan. Hil had haar doucheschuim, shampoo en onze tandpasta in de handbagage gedaan zodat we niet zeker wisten of onze koffers gelijk door geboekt zouden worden naar Tahiti en dan was het wel handig om dat bij de hand te hebben in Auckland. Foutjes dus, want dat werd er in Sydney uitgeplukt en weggegooid. En dat moest dus weer worden aangevuld.
Rond een uur of 4 waren we terug op het vliegveld om weer in te checken voor onze vlucht naar Papeete op Tahiti. Dat ging deze keer rap en we vertrokken zelfs iets te vroeg met Air New Zealand. Een vlucht van iets meer dan 5 uur, maar onderweg passeerden we de datumgrens. Gevolg was dat de datum teruggezet kon worden op 6 oktober en we net voor middernacht daar aankwamen.
Daar ging de douane erg snel en stonden we binnen een kwartier klaar met onze koffer.
Isabelle, de eigenaresse van het Bed & Breackfast dat we hadden geboekt, kwam al snel om ons af te halen. Perfect geregeld dus en voor mij een mooie gelegenheid om mijn Frans weer een beetje op te halen, want het is tenslotte onderdeel van Frans Polynesië.
Uiteindelijk lagen we rond 1 uur s'nachts op bed. Nog even contact gehad met de kinderen en dan krijg je de verwarring dat je nog aan de dag moet beginnen die bij hun al bijna voorbij is.

Weer 7 oktober
Op het gemak opgestaan en ontbeten. Daarna even overlegd met Isabelle en uiteindelijk besloten haar niet verder te belasten door met de bus naar Papeete te gaan. Dat was al een avontuur op zich. Het was denk ik nog geen 30km, maar we hebben er bijna een uur over gedaan. Wat een overgang met de rust van Australië. Er is maar een weg rond het hele eiland, maar daar sta je dan wel de halve dag in de file. En alles was typisch Frans, lekker rommelig en overal vuil aan de kant van de weg. Wel weer allemaal super vriendelijke mensen en een gemoedelijk sfeertje. Wij een beetje rondgekeken op de overdekte markt en wat winkeltjes. Hier worden vooral veel parels aangeboden, maar we werden al gewaarschuwd door het toeristenbureau dat daar veel net bij zat. Nu waren we toch niet echt van plan om een parelketting aan te schaffen met een beginprijs van € 1500, dus voor ons was dat geen zorg. Maar wel erg mooi die donkergrijze zeeparels met die mooie matte glans.
Na een uurtje of 3 hadden we het wel gezien, want zo groot is Papeete niet. Wij dus op zoek naar de halte om weer terug te kaan naar ons verblijf. Maar dat viel een beetje tegen. Veel bushaltes maar niet de goede. Uit eindelijk zijn we maar naar hetzelfde punt gegaan waar we waren uitgestapt en daar bleek dat we mee konden naar het eindpunt en dan weer terug naar Punaáuia, waar ons B&B is. Achteraf gelukkig maar, want eenmaal bij het eindpunt zat de bus al bijna helemaal vol.

voor de avond hadden we een diner gereserveerd in "Le Meridian", het hotel naast onze B&B. Tijdens het diners werden we ook getrakteerd op een Polynesische show. Toch wel prachtig om te zien hoe die meiden met hun achterste kunnen zwaaien en ook de jongens lieten een mooi staaltje krijgsdansen zien. Een mooie afsluiting dus van onze eerste dag in Frans Polynesië.

8 oktober
Om 5 uur op, want we hadden een vlucht geboekt om 7:30 uur naar Raiatea, een van de benedenwindse eilanden van de Archipel de la Societe, Waartoe oa ook Bora Bora behoort.
We waren al om kwart over zes op het vliegveld, maar daar was het een, volgens ons, typisch Franse chaos. Uiteindelijk waren we om kwart over zeven ingecheckt en konden bijna gelijk door naar het vliegtuig. Een propellervliegtuig die hier wordt gebruikt om tussen de eilanden te hoppen. Wel prachtig als je over de eilanden hier vliegt. Dan kun je duidelijk de atol van koraal om de eilanden zien met daarbinnen een lagune van helder groen water. En vaak hangt om de toppen van de bergen een wit wolkendek.

Na een vlucht van 3 kwartier kwamen we daar aan en werden opgewacht door Therese van Tahiti Yacht Charter. Een ritje van nog geen 10 minuten bracht ons bij de jachthaven waar onze catamaran al lag te wachten. Bagage overgeladen en daarna kregen we een uitgebreide instructie over de werking van het gasfornuis, de kranen, de 2 motoren, anker etc. en ook over de omliggende eilanden. Na een uurtje of 2 waren we behoorlijk gaar en zijn nog even boodschappen gaan doen in het bijliggende stadje. We moesten weer voor een aantel dagen inslaan omdat je niet overal op de eilanden even kunt gaan winkelen. Nu vond Hil de boot eigenlijk veel te groot voor ons tweetjes, en hij was eigenlijk bedoeld voor 8 tot 10 personen. Maar een belangrijk voordeel is wel dat er een super grote ijskast aan boord is, dus de voorraad koel houden is in elk geval geen probleem. En belangrijker, er pasten zelfs meerdere flessen wijn en mijn vertrouwde Pastis in en de bijbehorende ijsblokjes. Verder hadden we in elk geval de keus uit 2 grote 2 persoonsbedden en 2 wat kleinere en ook 2 badkamers. En dan een balzaal van een eet/zitruimte. Dat was vorig jaar in Griekenland wel anders. daar zijn we van ellende apart gaan slapen omdat de hutten veel te krap waren op de monohull boot.

Na alles een plekje gegeven te hebben zijn we op pad gegaan. Wel even wennen aan de besturing, want we hebben nu te maken met 2 motoren en hij luistert vrij stug naar zijn roer. Vooral in z'n achteruit. Maar eenmaal uit de haven begon het al snel te wennen. Op de kaart een route uitgestippeld naar Motu Mahea, een klein eilandje aan de rand van het eiland Tahaa, even ten Noorden van Raiatea. om daar te ankeren voor de nacht.
Wel even je weg zoeken want je moet hier af en toe tussen koraalriffen door en die zitten vaak net een metertje onder water. De boot heeft maar een diepgang 1,40m, maar je wilt toch niet vastlopen op zo'n stuk hard koraal. Beetje lullig als je al de eerste dag moet gaan bellen dat de boot gezonken is :-)

Omdat het maar een tripje was van 2 uur gaf ons dat ruim de tijd om voor donker op ons gemak een beetje thuis te raken aan boord en onder andere alle lichtknopjes te vinden. En dan lig je de eerste nacht voor anker met vlak bij het geruis van de branding op het rif en een zwoel briesje van voren, het zachte gewieg op de golven en een mooie sterrenhemel boven je. Glaasje wijn, stukje Franse kaas en dan nog zachtjes Synthesiser muziek van Vangalis uit de luidsprekers op het achterdek. Als dat niet een aardige benadering is van het paradijs, dan weet ik het niet meer.

9 oktober
Direct vanuit je bed een duik in zee. Waar maak je dat mee. Daarna even lekker douchen op het achterdek en vervolgens een ontbijtje met uitzicht op een eilandje met wuivende palmbomen. Mooier kan haast niet.
Daarna op pad naar het volgende eiland, Huahine. Een trip van 22 mijl, maar helaas wel tegenwind. En ook kwamen we er achter wat zo'n koraalrif rond een eiland voor functie heeft. Binnen het rif kun je heerlijk rustig varen, maar eenmaal er buiten kom je er achter dat je op de Stille Zuidzee zit. Golven van 3 tot 5 meter en dat zorgt dus voor een beetje deining. Ik de zeilen met moeite gehesen en met een gangetje van 3 tot 4 knopen op pad.
Nu heeft een catamaran een groot voordeel boven een monohull boot. Hij hangt niet echt schuin als je zeil. Maar er is ook een nadeel. Op een ruige zee is het net een slingerend dobbertje. Gevolg Hil werd zeeziek en moest al snel afscheid nemen van haar ontbijtje. Daarna is ze stilletjes in een hoekje weggekropen en daar uiteindelijk in slaap gevallen.

Na 2 uur zeilen was ik nog niet echt opgeschoten en besloot dus maar de zeilen te strijken en verder op de motor te varen. Na nog eens 2 uur waren bij de monding van het rif rond Huahine en hebben daar aangemeerd in de hoofdstad Fare met het idee nog wat te winkelen. Helaas waren we vergeten dat het zondag was. Alles dicht dus en wij maar doorgevaren naar Baie d'Avea, een baai aan de zuidkant van het eiland. Daar zijn we met de zodiac naar de kant gevaren en hebben op een terras, onder het genot van een Pina Colada, zitten te genieten van een prachtige zonsondergang. Happy hour met een extra boost dus.

Terug op de boot lekker gegeten en daarna in het net aan de voorkant van de boot liggen te genieten van de sterrenhemel. Wel niet zo mooi als in Australië door de luchtvochtigheid hier, maar nog steeds mooi.

10 oktober
Na de frisse duik en het ontbijt zijn we met de kajak een eindje gaan varen naar het rif om daar te snorkelen. Het koraal haalt het niet bij dat van het Great Barrier Rief, maar de verscheidenheid aan vissen in allerlei kleuren en maten is zeker zo mooi.
s'Middags zijn we een eindje gaan varen met de Zodiac naar een historische site in de Baie Parea aan de andere kant van de landtong. Maret Anini heette dit en het was een plek waar rituele bijeenkomsten werden gehouden in het verleden.
Daar kwamen we een man tegen die hele verhalen had over de geschiedenis van het eiland en zijn voorouders. Het terrein waar we op stonden was van zijn grootmoeder, de koningin van Huahine en verder had hij nog diverse koninklijke voorouders op andere eilanden, Schotland en zelfs Washington DC. Ook kregen we wat tips over de omgeving en zijn daarna weer verder gegaan om nog even lekker te zwemmen op een tropisch bounty eiland met een spierwit strand.

Net terug op de boot werden we nog verrast door een enorme Manta die even langs de boot rondjes kwam draaien. Prachtig om te zien hoe zo'n enorm beest door het water scheert en dan als een straaljager schuin door de bocht gaat met dat kronkelende staartje er achteraan. En als hij naar boven kwam kon je de witte onderkant zien. Helaas duurde dit feest te kort om snel het water in te gaan en wat onderwater foto's te maken. Hopen maar op een volgende ontmoeting.
Daarna hebben we de boot klaargemaakt en zijn vertrokken naar Fare om daar alsnog wat boodschappen te doen. Daar zijn we gebleven voor de nacht.