Sango Safari Lodge
Blijf op de hoogte en volg Hans
25 September 2012 | Botswana, Moremi
Om 6 uur werden we gewekt. Snel douchen en naar het gezamenlijke ontbijt. En om 7 uur zaten we weer in de bushtruck met Byst, onze gids. Onderweg kwamen we leeuwensporen tegen en deze een tijdje gevolgd. Dwars door de bush, over struikjes, door kuilen en kleine nrivierjes. Top is dat. De afrikaanse massage noemen ze dat. Volgens mij gebruik je ongeveer al je sprieren om overeind te blijven in je bankje zonder dan nog je kop of andere delen te stoten. Verder dan nog de voorbijzoevende takken, die je als sadistische zweepjes tegemoet zoeven. Maar dat zorgt er wel voor dat de spanning stijgt.
Volgens mij loopt er hier s'morgens gewoon een kerel voorbij met een paar, op leeuwenpoot formaat, uitgesneden slippers. De gidsen volgen die sporen dan en, net als in ons geval, houden de sporen plotseling op. Teleurstelling natuurlijk, maar toch de kick van de achtervolging.
Wij weer verder en kwamen we een onderonsje met giraffen tegen. Ook leuk. Er was een kleintje bij. Zo schattig om te zien volgens de dames. Wat hebben die toch met kleintjes.
Kort daarna kwam er een radiobericht binnen van een gids die de leeuwen toch gevonden had. Wij er snel heen. Goed vasthouden en scheuren maar. Was eigenlijk niet nodig geweest, want het was de zelfe groep als gisteren. En die luie krengen lagen al weer te snurken. Was wel 14 km van de plek waar we ze gisteren hadden gezien. Die waren dus moe van het hele eind lopen.
Terwijl we daar stonden, kregen we ook bericht van een ander dat er een luipaard naast de airstrip was gezien. Wij daar weer met een sneltreinvaart heen.
Er stond al een gids met een bushtruck en de gebruikelijke passagiers. Hij vroeg ons om aan de andere kant van een grote boom te gaan staan om er voor te zorgen dat de luipaard in de juiste richting weg zou lopen en we hem allemaal goed konden zien. En jawel hoor na 5 minuten rende hij van de boom over de airstrip en vervolgens de bush in aan de andere kant. Wij er achteraan en we hebben hem nog een paar keer kunnen spotten voordat hij een plek bereikte met hoog gras. Daar heeft ie vermoedelijk zitten wachten tot we vertrokken waren.
Wel prachtig om hem over de startbaan te zien rennen, maar jammer genoeg te ver weg om een echt goede foto te maken.
Daarna nog wat rondgereden en voor het eerst een Nijlpaard uit het water gezien. Wat een beest. Is net een groot blok beton met 4 pootjes en een enorme kop.
Tegen 12 uur waren we weer terug in de lodge voor de lunch en daarna weer relaxen tot 3 uur.
Vanmiddag stond een mokoro trip op het programma. Dit is een soort uitgeholde boomstam waarbij je, net als in giethoorn, voortgeduwd wordt met een lange stok, door het ondiepe water. Alleen was onze mokoro van polyester omdat, zo werd ons verteld, men geen bomen meer wilde kappen om nieuwe te maken. Dit in verband met het milieuvriendelijke beleid hier. Goed over nagedacht dus.
Na een half uurtje rijden waren we bij het vertrekpunt en daar standen 3 jongens klaar met de mokoro's en werden we per 2 verdeeld. Heerlijk relaxed glijdend over het water. Heel wat anders als het gehobbel in de bushtruck. Jammer genoeg geen spelende olifanten of knorrende nijlpaarden gezien. Alhoewel de dames het niet echt jammer vonden in zo'n wankel ding.
Eigenlijk viel het een beetje tegen wat we aan klein wild en vogels te zien kregen. Maar de natuur was prachtig en een keertje lekker achterover zitten en niets doen heeft ook zo z'n voordelen. En we kregen wel een uitgebreide uitleg over de planten onderweg. Een van de jongens maakte een mooie halsband van een waterlelie.
Weer terug bij het startpunt werden we opgewacht door Byst om teruggereden te worden naar de lodge. Daar waren we om 19:00 uur en hadden we nog een half uurtje om op te frissen en dan weer aan het diner. Wat een rampzalig leven is dit toch.
Inmiddels was de bezetting een beetje gewisseld en was het overgrote deel nu Duits. Verder nog 2 Amerikanen waarvan een origineel uit Zuid-Afrika kwam. Weer gezellig onze taalkennis kunnen uitproberen, wat met behulp van de wijn steeds beter ging. En deze keer gingen we al om 21:00 uur naar bed. Ook dat wordt dus steed vroeger.
25 september
We beginnen al aardig in het ritme te komen. 6 uur op, 6:30 uur ontbijt, 7 uur in de bushtruck en dan begint de jacht op wild. Al bij de eerste watergang, waar we moesten oversteken, kwamen we neilpaarden tegen. En vlak erbij een paar mokoro's. Beloofde dus spannend te worden. Een van de neilpaarden begon al in die richting te gaan. Maar de jongens, die de mokoro's bestuurden, wisten wel beter en bleven op een afstandje liggen.
Weer doorgereden en al snel kwamen we een aantal leeuwensporen tegen. Het leek er op dat dit de zelfde groep was van gisteren. Maar tussendoor kwam een radiobericht binnen dat een ander de pups van de wilde honden had gesignaleerd. Wij in sneltreinvaart daarheen. En jawel hoor, de pups waren vrolijk aan het dartelen terwijl de volwassen honden lagen te slapen. Grappig gezicht.
Daarna weer doorgereden naar het leeuwenspoor en ook die kwamen we al snel tegen. Een poosje leeuwtje gekeken en gelukkig waren ze iets actiever als gisteren, zodat je ook nog een kop, of af en toe een hele leeuw te zien kreeg. Na een tijdje weer doorgereden en uiteidelijk ergens in de delta gestopt voor een kop koffie. Daarna moesten we snel weer terug omdat 2 van de medepassagiers na de lunch zouden vertrekken. De ander groep is nog een stukje doorgereden en zij kwamen daar weer een luipaard tegen. Deze keer vlak voor hun neus in een boom en later op de grond. Prachtfoto's. Balen dus, maar dat is gamedriving. Soms zit het mee en soms zit het tegen.
Na de lunch en siesta weer op pad. Deze keer dus ook op zoek naar de luipaard in de hoop er nu eens eentje van dichtbij te zien. Eerst weer langs de groep leeuwen, die nog even actief waren als s'morgens. Sommigen hadden veel weg van Tosca als ze lekker lui op de bank ligt.
Na een tijdje en het nodige radioverkeer tussen de gidsen kwam door dat iemand de luipaard gezien had. Gelijk iedereen er op af en. Hij lag onder een bosje na te hijgen van zijn activiteiten die dag. Konden we dus ook weer toevoegen aan onze verzameling slapend groot wild. Wij wachten, maar tegen zonsondergang moesten we langzaam weer terug naar de lodge. En eerst nog even onze afternoon drink in de wildernis nuttigen. Voordeel van die drink is dat, ondanks teleurstellende jachtresultaten, iedereen toch weer vrolijk in de lodge terugkomt.
De amerikanen waren iets later bij de luipaard en je raad het al, hij was opgestaan en ging op pad. Ik heb hem gezegd dat, als hij nog een keer met zo'n verhaal komt, ik hem zou afschieten.
s'Avonds weer, na de kampvuurstories, met z'n allen diner en hebben we we nog een tijdje na zitten praten met een vrouw en haar kinderen uit Sydney. Die was op pad van haar moeders erfenis en was dolblij dat ze dit kon meemaken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley