Ballonvaart over Namib woestijn

Ook vandaag weer vroeg op. Om 6:30 uur zouden we opgehaald worden bij de poort van de camping. We hebben een ballonvaart geboekt voor vandaag.
Na nog een aantal mensen opgepikt te hebben bij een lodge in de buurt zijn we doorgereden naar de balonnen. Die stonden al ergens op de vlakte klaar.
Iedereen aan boord en vertrekken. Helaas was het gedurende het eerste half uur een beetje bewolkt en geen zon. Maar daarna trok het open en werd het uitzicht spectaculair. Jammer genoeg stond de wind niet in de richting van de Sossusvlei, maar ook de rest van de Namib desert is prachtig om te zien vanuit een ballon.
Na ruim een uur werd geland en stonden 4 x 4 drives klaar om ons naar een plekje een eind verderop te brengen. Daar stond een uitgebreid champagne ontbeit klaar voor ons. Echt geweldig. Boven op een berg met uitzicht op de vlakte.

De piloot, Paul, stond klaar om de champagne flessen te openen met een kapmes. Hij sloeg er keurig de hals af en daarna moesten wij helaas weer aan de drank. Ook de tafels waren rijkelijk voorzien van diverse soorten worst, kaas, yogert, fruit en noem maar op. Lekker decadent.

Op de terugweg hebben we een schooltje bezocht dat ze daar gestart hadden. Lachen als je daar aankomt. De kinderen vliegen je om je hals en willen allemaal op de foto. Daarna kijken hoe ze er op staan. Echt een belevenis.
Deze school is opgezet door de vrouw van een van de piloten. Zij is een Portugese en haar man komt uit Angola. Ook een beetje Portugees dus. Hun eigen kind wilden ze op school hebben, maar er was niets. Inmiddels hebben ze een leraar aangenomen uit Portugal, 26 kinderen en een enorme wachtlijst. Wel een leven zo in de eenzaamheid. Je moet er tegen kunnen, maar ik denk dat je hier nooit overspannen wordt. Misschien even snel m'n ballon brevet halen in Nederland en dan weer terug om hier een poosje rond te zwerven.

Terug op de camping hebben we ingepakt en zijn weer op pad gegaan naar Swakopmund, via Solitaire en Walvisbaai. Een rit van 250 km over gravelwegen.
Onderweg gestopt in Solitaire. Dit plaatsje is bekend van het gelijknamige boek dat een Nederlander, Ton van der Lee, heeft geschreven. Hierin komt o.a. ook Moose voor. Dit is een van de 2 broers die eigenaar waren van het gebied rond Solitaire. Hij is beroemd om zijn appeltaarten. En verder diverse andere soorten gebak. Sta je midden in de woestijn dus appeltaart te eten, maar het was zeker de moeite van het omrijden waard. En ook de man zelf, een boom van een kerel, die zo in de efteling zou kunnen figureren als de kok in het kasteel van Doorn en Roosje.

Om 7 uur waren we op de camping Alte Brucke in Swakopmund. Superlux. Bij de plek zat een soort huisje met douche, wastafel en eigen toilet met daarnaast een open haard waar je kon braaien en een vuutje stoken. En eindelijk gras om op te staan, geen zand.
Wij vervolgens de stad in naar het Brauhaus, maar dat was helaas vol. Dus een ander restaurant gezocht waar Hil een heerlijke Wiener Schnitzel heeft gegeten.
Net of je in Tirol bent. Alleen wordt je bediend door negers die overigens wel Duits spreken. Ik vondt het alleen jammer dat ze geen lederhosen droegen , dan zou het helemaal top zijn.