Tunnel Creek, Geikie Gorge en de Bungle Bungles

24 september
Vroeg wakker want om kwart voor zes kwam de zon op. En we hoefden niet eens op te staan. Lekker vanuit je bedje genieten van een mooie rode schijf die langzaam uit het water komt. En daarna nog weer lekker een uurtje uitgeslapen.
Om zeven uur op het gemakje gedoucht en daarna ontbijtje klaargemaakt en om half negen weer op pad. Laat voor ons doen, maar mag wel een keertje. Wel weer de zelfde 220km terug over de weg van de dag ervoor maar dat mocht de pret niet deren. Halverwege was nog een afslag naar Middle Lagoon, maar toen we zagen dat de weg ernaar toe weer 50km enkele reis was hebben we dat maar overgeslagen.
Na twee en een half uur waren we weer terug op de Great Northern Highway richting Fitzroy Crossing. Nu was dat nog een beetje te ver weg en we zijn dan ook lekker op tijd gestopt bij Willare Bridge Roadhouse. Lekker zwembadje erbij en daarna op het gemak mijn dagboek bijgewerkt. Want hier hadden we weer eens bereik op de mobiel.

25 september
Weer op pad over de Great Northern Highway richting Fitzroy Crossing. Ik denk dat iemand in het verleden de opdracht heeft gekregen om een weg aan te leggen van de westkust naar de oostkust. En vermoedelijk had hij alleen een recht liniaaltje. Omdat hij dat liniaaltje af en toe moest verplaatsen en dat niet helemaal netjes heeft gedaan, zijn er wat bochten ontstaan om de 20 of 30 km. Ik kan me voorstellen dat hier veel mensen op den duur in slaap vallen.

40km voor Fitzroy Crossing zijn we afgeslagen naar Tunnel Creek National park. Even weer een stukje dirt road van 70km, maar dan heb je ook wat. Tunnel Creek is een grot die gevormd is door een riviertje dat dwars door een rotsformatie loopt. Hiervoor moet je deels kniediep door het water lopen en het is grotendeels stikke donker.
Zaklamp mee dus. Wel een heel aparte ervaring en bij sommige delen viel er zonlicht door een gat boven in de rotsen, wat een mooi effect gaf.
Omdat we geen al te sterke zaklampen hadden konden we maar een paar meter ver zien.
Op een gegeven moment zagen we naast ons in het water twee kraaloogjes gluren. Bij beter kijken bleek het een krokodil van een meter te zijn. Niet al te groot dus, maar in het donker vraag je jezelf dan wel af wat er verder nog in dat donker rondscharrelt. Uiteraard weer de nodige flying Foxes en andere vleermuizen. En er zouden ook een soort garnalen in het water zitten, maar die hebben we niet gezien.

Weer de zelfde weg terug en toen naar Fitzroy Crossing. Bij elkaar weer een dag van 400km rijden, maar dat begint te wennen.
In Fitzroy Crossing een camping gezocht, spullen neergezet en door naar het dichtbij gelegen Geikie Gorge National Park. Daar zijn we met een bootje meegegaan over de Fitzroy River en langs de Geikie Gorges. Weer rotsen, maar toch heel anders als de andere gorges. Deze was gevormd uit zachter kalksteen en je kon overal fossielen zien van schelpen etc. Nu hadden we gehoopt ook weer wat vogels te gaan tegenkomen, maar het bleek dat deze trip daar wat te kort voor was. Er werd nauwelijks gestopt als er wat te zien was, behalve als het om een krokodil ging. Wel prachtige rotsformaties dus, maar weinig fauna deze keer.

Terug op de camping even een lekker potje macaroni klaargemaakt in de camp kitchen. Hil werd hier alleen gek van de vliegjes en is dus rap terug gegaan naar het campertje. Jammer want het geeft toch net dat beetje extra proteïne in je eten.
Wel weer eens een behoorlijke keuken met gasfornuis en zo, want dat zijn we al een paar dagen niet meer tegengekomen. En ook een heerlijk zwembad. Relaxed naar bed dus.

25 september
Een beetje saaie dag. Eerst van Fitzroy Crossing naar Halls Creek. Een afstand van 280km. En daarna tot aan de afslag naar Bungle Bungle National Park. Nog een 100km.
De toegangsweg was slechts 55km maar wel over een gravel weg. En wat voor een. De ruwste tot nu toe vol bochten door de heuvels en uitgedroogde riviertjes. We hebben er meer dan een uur over gedaan voordat we bij de ingang van het park waren.
Daar een camping plekje geregeld en Toegang voor het park betaal. Deze keer kregen we korting omdat we onder de categorie gepensioneerden vielen. Ik snap niet hoe ze dat zag. Even slikken dus, maar de korting was mooi meegenomen.
Ons plekje opgezocht en daarna aan de wandel voor een blik op de zonsondergang. Wel mooi maar niet super spectaculair.

Terug bij de camper hebben we in het donker eten klaar gemaakt en onder een schitterende sterrenhemel met een overweldigende stilte zitten dineren. Waar maak je dat mee. Hier dus.

26 september
Nu was het de avond er voor al om half zes donker en omdat er verder niet zo veel is lig je al om half acht op bed.
Gevolg is dan wel dat je al om half zes weer op bent. Net als het zonnetje boven de horizon komt. Pluk de dag dus.
Omdat er geen douche of niets was scheelde dat ook weer in tijd. Tanden poetsen en daarna gelijk aan het ontbijt. En ver voor 8 uur alweer op pad.
Eerst richting Echidna. Daar hebben we een wandeling gemaakt naar een spleet in de rotswand. Achteraf hadden we iets later moeten gaan, want om 11 uur viel hier het zonlicht doorheen. Toen wij er waren dus niet. De scheur was ontstaan omdat in het verleden een opening ontstond door erosie. De rotswand bestaat uit een combinatie van samengeperst zand en keien. Doordat er water doorheen ging lopen werd het zand weggespoeld en bleven de keien liggen. Op de bodem was de spleet een meter of 2 breed en de wanden liepen meer dan 10 meter omhoog.

Daarna, via een gravel weg naar de andere kant waar de Bungle Bungles waren. Dit zijn een soort rotsheuveltjes die bestaan uit horizontale lagen van donker steen en zacht rode zandsteen ertussen. Daar was ook een wandeling naar de Cathedral Cove. Een overhangende rotswand waar ongeveer een heel dorp in paste. Indrukwekkend. Vooral als je bedenkt dat hier in het natte seizoen duizenden liters water doorheen stromen.
In elk geval weer een dagje natuur snuiven en mocht iemand ooit deze kant op gaan, sla dan zeker de Bungle Bungles niet over.

Om een uur of 12 waren we weer terug bij de receptie en daarna weer de super track van 55km terug naar de Great Northen Higway. Gelukkig vandaag niet zoveel kilometers gemaakt en dan is zo'n stukje wel te doen.

Op de Northern Highway zijn we weer naar Halls Creek teruggereden en hebben daar alles volgetankt inclusief de 2 reserve tanks van 20 liter.
Klaar dus voor de Tanami Highway, 1060km naar Alice Springs. En daarvan is 950km gravel road. Verder zijn er onderweg bijna geen tankstations en kan het gebeuren dat ze ook nog gesloten zijn.
Zorgen dus voor voldoende water en brandstof.
Vervolgens een camping opgezocht en gelukkig hadden ze daar een zwembad om weer een beetje af te koelen. De afgelopen 2 dagen hadden we namelijk een maximum temperatuur van 43 graden gehad en dat is echt warm.

In het zwembad kwamen we aan de praat met een Australiër die al een paar maanden aan het rondtrekken was. Hij had Nederlandse ouders en sprak ook nog redelijk Nederlands.
Dat schept toch een band. We werden dan ook uitgenodigd om even gezellig een wijntje te komen drinken. Nu hield Paul daar wel van en ik ben er persoonlijk ook niet vies van. Dus hebben we samen een flesje rode wijn soldaat gemaakt. De dames beperkten zich tot bronwater. In elk geval een gezellig uurtje waarna het met enige moeite toch weer gelukt is om wat eten op tafel te krijgen. Nu wordt je hier al automatisch iets minder kritisch, dus een half gaar aardappeltje is OK. Wit wijntje er bij om alles nog wat door te spoelen. Daarna een kop thee en de avond is al weer om.